سیاه‌مشق | سید محمدحسین دعائی
🔸 حدود دو سال قبل، به توفیق الهی، ترجمۀ دعای شریفِ «جوشن کبیر» را شروع کرده و تقریبا همزمان با اولین
﴿۴۱﴾ يَا مَنْ خَلَقَ فَسَوَّىٰ، يَا مَنْ قَدَّرَ فَهَدىٰ، يَا مَنْ يَكْشِفُ الْبَلْوىٰ، يَا مَنْ يَسْمَعُ النَّجْوىٰ، يَا مَنْ يُنْقِذُ الْغَرْقىٰ، يَا مَنْ يُنْجِى الْهَلْكىٰ، يَا مَنْ يَشْفِى الْمَرْضىٰ، يَا مَنْ أَضْحَكَ وَ أَبْكىٰ، يَا مَنْ أَماتَ وَ أَحْيىٰ، يَا مَنْ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَ الْأُنْثىٰ. سُبْحانَكَ يَا لَا إِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، الْغَوْثَ الْغَوْثَ، خَلِّصْنا مِنَ النَّارِ يَا رَبِّ. (۴۱) ای آن‌که هم جهان‌افرازی و هم نیکوپرداز! ای آن‌که هم جاده‌سازی و هم راه‌انداز! ای پایان خوش روزهای سخت! ای شنوای سخنان درگوشی! ای راه رهایی از گرداب‌های زندگی! ای رمز نجات از تنگنای نابودی! ای دوای دردهای بی‌درمان! ای سبب‌ساز خنده‌ها و گریه‌ها! ای صاحب‌امتیاز مرگ و زندگی! و ای خداوندگار جفت‌آفرین! تو از تمام پلشتی‌ها پاک و از همۀ پستی‌ها پیراسته‌ای، ای آن‌که هیچ خدایی جز تو نیست! ببین که از فرط بیچارگی، فریادم به آسمان بلند است! فریادم را بشنو، دستم را بگیر و با وصال خود، آتش فراقت را فروبنشان، ای یگانه پروردگار من! 🏷 🆔 @Smh_Doaei