شهید حسین مسعودی واقعا شهادت حقش بود. خیلی اهل دعا و تزرع به درگاه خدا بود. خیلی بی ریا خدمت می کرد و همیشه یادم است وقتی در پادگان بودیم می رفت گوشه و کنار پادگان و پوسته ها ی هندوانه ها را جمع می کرد و نمی گذاشت محوطه پادگان کثیف شود. وقتی هم صدای اذان را می شنید در صف نماز اول وقت حاضر می شد و توی سجده های نمازش ارتباط خاصی با پروردگار داشت و خیلی گریه می کرد. زمان شهادتش یک دختر شش ماهه داشت که مدال پرافتخار شهادت را خداوند به ایشان عطا کرد و لبیک گویان به سوی پروردگار رفت تا ان شاء الله شفیع ما در قیامت باشد. کانال حفظ آثار شهدای دستجرد https://eitaa.com/Yad_shohada1398