آمدی آن لحظه که من نیاز داشتنت را حس کردم؛ با یک سلام یک لبخند واژه های خواستنت شعرم را تمام کرد دیدمت؛ باورت کردم؛ دستانم تو را التماس میکرد؛ نگاهم کردی و مرا به زیبایی باورم رساندی؛ و بار دیگر متولد شدم... ناجی‌اَم رهایم نکن؛ علاج درد تنهایی پیوند من و توست؛ بال بُگشا؛ پرواز کن؛ بر درخت تنهایی‌اَم بنشین، تا بسازیم لانه‌ی عشق را؛ #ملیح_شفیعی