. ما چون ز دری پای کشیدیم، کشیدیم! امید ز هر کس که بریدیم، بریدیم! دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند از گوشهٔ بامی که پریدیم، پریدیم! رم‌دادن صید خود از آغاز غلط بود حالا که رماندی و رمیدیم، رمیدیم! کوی تو که باغ ارم روضهٔ خلد است انگار که دیدیم ندیدیم، ندیدیم! صدباغ بهار است و صلای گل و گلشن گر میوهٔ یک باغ نچیدیم، نچیدیم! سر تا به قدم تیغ دعاییم و تو غافل هان واقف دم باش رسیدیم، رسیدیم! وحشی سبب دوری و این قِسم سخن‌ها آن نیست که ما هم نشنیدیم، شنیدیم...!