نرم نرمک جنگ نرم ✍راضیه فاضل‌فر صدای گلوله به گوش نمی‌رسد و همه جا آرام است و دشمن و لشکر مدافعین ما در مرزها روبه‌روی هم قرار ندارند. در کنج خانه‌های خود، زمستانِ گرم و تابستان‌ِ سرد را برای خود و خانواده فراهم کردیم و زندگی می‌کنیم؛ اما به ناگاه متوجه می‌شویم که در کلبه‌ی خوشبختی ما بعضی از چیزها سر جای خود نیستند، مثلاً صدای اذان خواب نازمان را اذیت می‌کند و روزه برای پوست و جسم فرزندمان ضرر دارد، از بعضی مراسم‌های ملی و مذهبی با نیشخند یاد می‌کنیم و برای ولنتاین و کریسمس مهیا می‌شویم! محرم و صفر می‌گذرند، از ماه‌های انسان‌ساز؛ اما فقط در پی انتقاد از نذری‌دادن‌ها و عزاداری‌ها بودیم و این وسط با لایک کردن مطالب‌مان توسط فالوورهایمان احساس قدرت می‌کنیم و لذت وصف‌ناپذیری به ما دست می‌دهد و ادعای بزرگ و حق به جانبی می‌کنیم! زمان می‌گذرد و در میانه‌ی عمر نه چندان باقیمانده با یک تلنگر متوجه می‌شویم از خودمان نمرود و فرعون ساختیم که در برابر خداوند و احکامش قد علم کرده و این محصول جنگ نرمی بود که بدون گلوله و خشونت وارد زندگی‌مان شده بود و ما غافل بودیم! به راستی چرا به تسخیر رسانه و جادوی آن دقت نمی‌کنیم و چرا بی‌تفاوتیم؟ تا جایی که رهبرمان می‌فرماید:« تسلط بر مغزها از تسلط بر سرزمین‌ها بالاتر است. اگر مغز یک ملت را تسخیر کنند آن ملت سرزمین خود را تقدیم می‌کند.» *بیانات‌رهبری ۵/ ۹/ ۱۴۰۱ #جهاد_تبیین #پویش_نوشتن #جهاد_روایت #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI