فرقه های بابیت و بهائیت
🔸فصل سوم: قائميت زمينۀ من يظهره اللّهى 🔹ب) غيبت قائم حسينعلى ميرزا در كتاب اقتدارات [۱] مى نويسد: «هزار سال أو أزيد، جميع فرق اثنى عشر، نفس موهومى را كه اصلًا موجود نبوده، مع عيال و اطفال موهومه در مدائن موهومه محل معين نمودند و ساجد او بودند» و در صفحه (۲۶۹) كتاب مذكور تصريح ديگرى مى كند كه: «حزب شيعه كه خود را از فرقه ناجيه مرحومه مى شمردند و افضل اهل عالم مى دانستند رواياتى نقل نمودند كه هر نفسى قائل شود به اينكه موعود متولد مى شود كافر است و از دين خارج. اين روايات سبب شد كه جمعى را من غير تقصير و جرم شهيد نمودند، تا آنكه نقطه اولى روح ماسواه فداه از فارس، از صلب شخص معصوم متولد شدند و دعوى قائمى نمودند اذا خسر الذين اتّبعوا الظنون والأوهام... » از سوى ديگر عباس افندى در لوحى خطاب به فاضل شيرازى مينويسد: «در خصوص امام ثانى عشر استفسار نموده بوديد اين تصور از اصل، در عالم جسم وجود نداشته بلكه حضرت امام ثانى عشر در حين غيب بود، اما در عالم جسد تحققى نداشت، بلكه بعضى از اكابر شيعيان در آن زمان محض محافظت ضعفاى ناس چنين مصلحت داشتند كه آن شخص موجود در حين غيب را چنين ذكر نمايند كه تصور شود كه در حين جسم است. » [۲] ---------- 📗[۱]: ص ۲۴۴ 📗[۲]: مصابيح هدايت، ج ۱، ص ۲۶۲ «شوقى افندى» نيز به تبعيت از ميرزا حسينعلى و عباس افندى مى نويسد: «فرزندى ذكور يا اناث براى آن حضرت امام حسن عسكرى سراغ نداريم ولى در كتب شيعه اثنى عشرى به صرف استناد به قول حليمه ى حكيمه فرزند محمد نام براى آن حضرت نوشته اند و او را غايب مى دانند... » قاموس توقيع منيع، ج ۱، ص ۴۵۶، همين مضمون را كمال الدين بخت آور، مبلّغ بهائى در كتاب: تاريخ و عقايد، صفحه ۳۶۸ عنوان كرده است. 📗 بهائیان، نجفی، محمد باقر،صص۲۰۴-۲۰۵ 🚫@bahaiyat🚫
2.4هزار مشاهده