#تجربه_من ۸۹۳ #بارداری #فرزندآوری #سختیهای_زندگی #جنایت_سقط_جنین خواهر من دوتا پسر داره، بارداری های بسیار سخت، طوری که نه ماه ویار شدید نسبت به همه چی پیدا می کنه، توی بارداری دومش بهش گفتن که بچه ات مشکل داره، این باعث شد خواهرم که خودش آدم استرسی و ضعیفی هست از نظر روحی خیلی بهم بریزه و علاوه بر اون ویارهای وحشتناک، دیگه از نگرانی خواب و خوراک نداشت. هر دفعه هم دکترا یه چیز بهش می گفتند، بعد از دنیا اومدن بچه اش، باز هم تا چندسالگی هر دکتری میدیدش یه بیماری عجیب غریب درباره بچه می‌گفت که هربار اشتباه درمیومد، خواهرزاده ام یک نوع مشکل استخوانی داره که باعث میشد دست و پاهاش زود میشکست و خواهر طفلی من با اون حجم از استرس و فشار روانی، خیلی سختی می کشید الان بهتره شکر خدا ولی با کمک تزریق داروهای خاص خودش... حدود ۱۰ سال پیش خواهرم خداخواسته باردار شد، هم ویار و سختی بارداری و هم استرس اینکه این بچه هم ممکنه باز مشکل داشته باشه روزگارش رو خیلی تنگ آورده بود، من که حال و روزش رو میدیدم متاسفانه با ناآگاهی از گناه عظیم سقط به خیال اینکه اگه ناتوانی در روزه داری باعث میشه خداوند اجازه شکستن روزه رو بده، پس با این شرایط خواهرم حتما گناهی نداره سقط کنه؛ یعنی استدلال سراسر غلطِ اون موقع من، باعث شد به خواهرم اصرار کنیم که قبل از تشکیل قلب بچه برو از بین ببرش حتی من میگفتم گناهش پای من برو ! خدا من رو ببخشه، خیلی پشیمونم ولی نمیدونم خدا از سرتقصیر من گذشته ؟ من فکر می‌کردم خواهرم این نه ماه بارداری، ممکنه سکته کنه از استرس، برا همین بجای اینکه با دلگرمی و توسل امیدوارش کنم،به سقط بچه اش تشویقش کردم. مگه من کی بودم؟ از طرف خدا اومده بودم که تشخیص بدم نبودن اون بچه بهتره ؟ کی میدونست اون نه ماه چی میشه ؟ شاید یکی از بنده های خوب خدا رو کشته باشیم ! به همین اندازه وحشتناک ! اگه اون دنیا جلوی من رو گرفت چی بگم ؟ شاید منبع خیر و برکت رو از زندگی خواهرم گرفته باشم... به هر حال اونقدر ابعاد مختلف و عمیق و وسیعی این گناه داره که فقط خدا میدونه و من اون موقع از سر نادانی بهش توجه نکردم. خیلی از گناهان ما همینطور شکل میگیرن، به دلیل نداشتن معرفت کافی و نخواستن اینکه بیشتر بدونیم برای خیلی از اشتباهات مون خودمون فتوا صادر میکنیم، مثل قضیه کاشت ناخن، برداشتن حجاب و روسری، غیبت، و... یا گناه رو کوچک میدونیم یا چون معرفتمون از عالم کمه با غرور با عقل ناقص خودمون حکم صادر میکنیم و یه وقتی میفهمیم که اصلا اون دنیایی که برای خودمون ساخته بودیم، چقدر حقیر و محدود و ناقص بوده، درحالی که دیر شده برای جبران ! مادران عزیز سرزمینم که تجربه هاتون باعث غرور میشه از صبرتون، ایمان و توکل هاتون، گاهی اشک به چشمام میاد. لطفا برای من دعا کنید خدا این گناهم رو ببخشه بحق حضرت زهرا و همه گناهانی که از سر غفلت و نادانی مرتکب شدم. دست بوس همه شما 🌺 کانال«دوتا کافی نیست» http://eitaa.com/joinchat/1096876035Ccaac6a6075