◾️روشنفکری و مبارزه با دین (قسمت دوم) ▫️ اساس مبنای مخالفت روشنفکران غربی با دیانت، دو مسئله عمده است: 1⃣ یکی اینکه دیانت از نوع خرافه و اباطیل است و بر عقل و منطق استوار نیست. در این حکم، اگرچه بعضی اندیشمندان، کلیسا را به‌عنوان وضع جاری دین، هدف قرار می دادند، نه اصل دیانت را، اما در عینیت جامعه هم آن‌چه وجود خارجی داشت، همین کلیسا و وضع جاری دین بود، نه ایمانی جدا از این نظام و تشکیلات. بنابراین، تعرض به «دیانت موجود» به‌منزله تعرض به «مطلق دیانت» بود. 2⃣ دیگر این‌که دیانت در طول تاریخ، مدام وسیله‌ای در دست قدرتمندان در بهره‌کشی از توده مردم و بازداشتن آن از رسیدن به رشد عقلی و اجتماعی‌شان بود. همین مبنا بود که روشنفکران سوسیالیست و کمونیست را وامی‌داشت که «داس و چکش» را در مقابل مسجد و دربار نهاده، دین را «افیون توده‌ها» بنامند. ✍علی اکبر عالمیان #شماره_3 #فرهنگ 🆔 @farhang_puya