«ـ﷽ـ» ▫️نتیجه کار خالصانه...👇👇👇 💠 در یکی از روزها مقدار سیصد دینار به عنوان هدیه، خدمت صلّی اللّه علیه و آله داده شد و حضرت تمامی آن‌ها را به علیه السلام عطا نمود. 💠  علیه السلام فرمود: من آن سیصد دینار را گرفته و خوشحال شدم و با خود گفتم: امشب مقداری از آن‌ها را در راه خدا صدقه می‌دهم تا خداوند قبول فرماید؛ 💠 و چون نماز عشاء را پشت سر خدا به جماعت خواندم، یک صد دینار آن‌ها را به زنی درمانده دادم.  چون صبح شد، مردم گفتند: دیشب صد دینار به فلان زن فاجره؛ داده است. 💠 با شنیدن این سخن بسیار غمگین و ناراحت شدم و با خود عهد کردم که جبران نمایم، لذا هنگام شب بعد از نماز عشاء یک صد دینار دیگر از آن پول‌ها را به مرد رهگذری دادم.  چون صبح شد، مردم گفتند: دیشب علیّ بن ابی طالب صد دینار به مردی دزد کمک کرده است؛ 💠 و من خیلی ناراحت و افسرده خاطر گشتم و با خود گفتم: به خدا قسم! امشب صد دینار باقی مانده را به کسی صدقه می‌دهم که مقبول خداوند قرار گیرد. 💠 این بار نیز هنگام شب، پس از نماز عشاء به جماعت رسول خدا صلی الله علیه و آله از مسجد خارج گشتم و صد دینار باقی مانده را به مردی رهگذر دادم.  وقتی که صبح شد مردم گفتند: دیشب علیّ بن ابی طالب، صد دینار به مرد ثروتمندی کمک کرده است. 💠 بسیار غمگین شدم و نزد پیامبر خدا رفتم؛ و جریان را برای حضرتش بازگو کردم. 💠 رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: این است؛ که می‌گوید: خداوند صدقات تو را پذیرفته است. 💠 و می‌گوید: آن صد دیناری را که به آن زن فاجره دادی؛ چون به منزل خود آمد، توبه کرد و آن صد دینار را سرمایه زندگی قرار داد و هم اکنون دنبال مردی است که با او ازدواج نماید.  و آن صد دیناری را که به آن مرد دزد دادی، او نیز وقتی به منزل آمد، از کارهای زشت خود توبه کرد و آن پول‌ها را سرمایه ای برای کسب و تجارت خویش قرار داد.  و همچنین آن صد دیناری را که به مرد ثروتمند دادی؛ چندین سال بود که زکات و خمس اموال خود را نمی داد، پس وقتی به منزلش آمد، با خود گفت: وای بر تو! این علیّ بن ابی طالب است، با این که مال و اموالی ندارد؛ این چنین صدقه می‌دهد و انفاق می‌کند! ولی من باید با این همه ثروتی که دارم از مستمندان دریغ می‌دارم، من باید همانند علیّ بن ابی طالب به دیگران کمک نمایم و زکات و خمس اموال خود را بپردازم. 💠 سپس فرمود: بنابراین، کارهای تو مقبول خداوند متعال قرار گرفته است و این آیه شریفه:  « رِجَالٌ لَّا تُلْهِیهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَیْعٌ عَن ذِکْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلَاةِ وَإِیتَاءِ الزَّکَاةِ یَخَافُونَ یَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِیهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصَارُ»(نور / ۳۷) در شأن و منزلت تو نازل گردید.  📚 مستدرک الوسائل ج ۷ ص ۲۶۷  @fazaael110