📚 یکی از مبانی مهمّ شهید صدر، تفسیر و توضیح ایشان از حقیقتِ حکمِ ظاهری است؛ ایشان حکم ظاهری (حجیت) را در حقیقت می داند؛ به این معنا که شارع زمانی که می بیند مکلف حکم واقعی را نمی داند هر کاری از دستش برای مکلف بر می آید باید انجام دهد تا مکلف مصالح واقعی را درک، و از مفاسد واقعی دوری کند، پس باید برای حالت شکّ و تردید مکلف چاره ای کند؛ از این رو، خودِ شارع در همان چارچوب حالت شک و تردید مکلف و با توجه به مشکوکات و محتملاتِ در ذهن او ملاکات و مبادی را به بوته ی سنجش اهمّ و مهمّ می برد و ملاکی که آن را اهمّ تشخیص می دهد همان را حجت قرار می دهد. @fegh_osoul_rafiee