زمان؛ شروع بهاری سیاه و نارس بود برای آنکه ببارم اشاره ات بس بود کنار میز نشستیم و شعر نوشیدیم چقدر طعم ِ غزلنوش ِ واژه ها گس بود شدم مسافر جغرافیای آغوشت که مرز پیرهنت ابتدای اطلس بود به بادبادک قلبم چه ساده نخ بستی اگرچه اوج گرفتم ولی هوا  پس بود! جهان برای قناری فقط قفس می بافت و آسمان همه در انحصار کرکس بود شناسنامه ی گل هیچ اعتبار نداشت بهار ؛ کاغذ تقویم های بی کس بود برای داشتنت هشت سال جنگیدم چقدر خاطر آن جنگ ها  مقدّس بود! #محمد_علی_نیکومنش #دفاع_مقدس #وطن