▫️شاید بیراه نباشد اگر بگوییم جوان و نوجوان نسبت به وجود دیگران استغناء می‌ورزند؛ گویا جوان و نوجوان در موقفی قرار می‌گیرند که همه‌ی توجهشان به وجود ساده و بی‌پیرایه‌ی خود است و چه بسا از همین جهت، دیگرانی که دیگر در این موقف قرار ندارند، همواره دست نیاز به سمت آن‌ها دارند.
شاید بتوان گفت، نوجوان و جوان نسبت به وجود خود متحیر است و همین است که او را به بازیابی دوباره‌ی خود دعوت می‌کند و دیدن هرباره‌ی وجود خود را می‌آغازد و از آن پرسش می‌کند.
اگر چه دنیای امروز این توجه به وجود را به استقلال شخصیت و تحیر نسبت به آن را بحران هویت او تعبیر می‌کند و از این جهت جوان و نوجوان را در مقام تلمذ و آموختن قرار می‌دهد و در چارچوب‌های قبول‌افتاده‌ی رایج می‌بیند، اما می‌توان این توجه و تحیر نوجوان و جوان نسبت به وجود را سرمایه‌ای برای وصول به افق‌های ناپیدا دانست و امکان‌هایی دست نایافتنی را قابل دسترس دید.
از این جهت می‌توان امام جواد(ع) را بار دیگر نظاره کرد. او در مقام بذل و بخشش و جودِ وجود خود بود. جوانی که نوید برپایی عالَم دینی در قلوب مردم و حتی در عالَم سیاست، را به جان‌ها نشاند و پس از آن با شهادتش وجودی جاودانه پیدا کرد و هر لحظه به ما نیز این موهبت الهی را افاضه کرد.
🖊#مصیر
@gharare_andishe