«بسم الله الرحمن الرحیم» 🗒️#یاد_ایّام 🖋️مقدمه هر که نامُخت از گذشت روزگار هیچ ناموزد ز هیچ آموزگار یادداشت‌هایی که به مناسبت روز شیراز منتشر شد، و تا حدودی جنبه خاطره داشت، مورد استقبال بسیاری از دوستان به خصوص جوان‌ترها، قرار گرفت. بسیاری از آنها استقبال خود را به ادمین‌های محترم منتقل کردند. این امر باعث شد تا ایدهٔ نشر خاطرات خویش در گروه، برای اینجانب تقویت شود؛ به چند جهت: الف- درس‌گفتارهای متعدد اینجانب که در کانال‌ها منتشر می‌شود به علت تخصصی بودن، ممکن است مورد استفاده همگان قرار نگیرد، هرچند شرح دیوان حافظ و یا شرح مثنوی معنوی باشد و هرچند با زبان ساده بیان شده باشد. لذا شاید لازم باشد با نسل جوان در فضای مجازی با زبان راحت‌تری سخن گوییم. ب- در میان این همه درس‌گفتارهای متعدد، شاید به عنوان زنگ تفریح، بیان قصه و حکایت کمی به ذهن‌ها استراحت بدهد. ج- خود حقیر هر هفته درس گفتارهای متعددی در فضای مجازی دارم و در آنها با مولانا، حافظ، شیخ محمود شبستری، حاج ملا‌هادی سبزواری، خواجه عبدالله انصاری و آیت الله نجابت روبرو هستم. در حال حاضر تفسیر قرآن مجید را و نیز شرح کلمات قصار باباطاهر با شرح آیت الله نجابت (کتاب علم و کتاب معرفت) را در حوزهٔ علمیهٔ شهید نجابت ارائه می‌دهم. در دانشگاه شیراز نیز در حال حاضر، حکمت متعالیهٔ ملاصدرا و نیز عرفان نظری ابن عربی را هر هفته تدریس می‌کنم. این همه دروس معنوی و مواجه بودن با بزرگان حکمت و معرفت که همه ملکوتی هستند و نیز القابی چون حجت الاسلام، دکتر و استاد، ممکن است باعث شود که فراموش کنم که پایم در زمین است و ناسوتیِ ناسوتی‌ام. یادآوری و ثبت این خاطرات یادآوری این مطلب به خودم خواهد بود که زمینی‌ام و از همین مردم کوچه و بازار و به خصوص از همین مردم دوست داشتنی شیراز. د- تجاربی که در طول سالها زیستن در محافل مختلف به دست آورده‌ام غیر از علمی است که در محضر استادان یاد گرفته‌ام. این تجارب در درس‌آموزی بعضا کمتر از علم نیستند چنان که گفته‌اند که: التجربة فوق‌العلم که البته کلیت نداد. از همین روی، بر آنم تا عزیزان و دوستان را در این تجارب که آسان به دست نیامده‌اند، شریک کنم‌. این تجارب عبارتند از: ۱-تجربهٔ کودکی و بخصوص تجربهٔ خانهٔ رؤیایی پدربزرگ در شیراز ۲-تجربهٔ دوران تحصیل در دبستان، دبیرستان و دانشگاه، همه در شیراز. ۳-تجربهٔ مبارزات سیاسی و انقلابی در قالب گروه‌ها و احزاب سیاسی قبل و بعد از انقلاب، همه در شیراز. ۴-تجربهٔ حوزه و درک محضر آیت الله نجابت رضوان الله تعالی علیه در شیراز، که ارزنده‌ترین تجربه و بزرگترین نعمت الهی در زندگیم بوده است و گوشه‌ای از آن را در کتاب _حدیث سرو_ نگاشته‌ام ۵-تجربهٔ حضور در جبهه‌های غرب و جنوب و نفَس کشیدن در بین اولیای بزرگ و به ظاهر کوچکِ الهی، در عملیات‌های مختلف در طول ۸ سال دفاع مقدس که سرتاسر خاطرات شیرینِ معنوی است. ۶-تجربهٔ سفرهای حج تمتع- بیش از ۱۰ بار- به عنوان روحانی کاروان و نیز سفرهای عمره و زیارت‌های عتبات عالیات و کربلای امام حسین علیه السلام. ۸-تجربهٔ سفرهای علمی به کشورهای مختلف چون آمریکا، آلمان، انگلستان، اتریش ایتالیا, یونان، بوسنی و هرزگوین، نیوزیلند، مالزی، اندونزی، آذربایجان، ارمنستان، سوریه، امارات و عراق. ۹-تجربهٔ مدیریتی و اجرایی از سال ۱۳۷۵ تا سال ۱۴۰۰ در سطوح مختلف دانشگاه شیراز ۱۰-و سرانجام تجربهٔ نزدیک به ۵۰ سال تدریس در دوره‌های راهنمایی، دبیرستان، دانشسرا در شیراز و نیز تدریس و پژوهش و تألیف در دانشگاه شیراز. حال که گَردِ پیری بر سر و رویم نشسته و رفتن و پَر کشیدن تا بَرِ دوست، نزدیک و نزدیک‌تر شده است، ثبت این تجارب برای استفادهٔ دیگران بیشتر ضرورت خود را به رخ می‌کشد. به حول و قوهٔ الهی از ثبت خاطرات دوران کودکی و به خصوص از آن منزل رؤیایی پدربزرگ شروع می‌کنم و سعی خواهم کرد که این خاطرات نظم و نسقی داشته باشد؛ هرچند به صورت خاطراتی مجزا و پراکنده ارائه خواهند شد. با عنایت به نکات زیر: قرآن کریم در کنار روش‌های تعلیمیِ حکمت، موعظه و جدال احسن از بیان داستان و ضرب امثال نیز استفاده ی‌کند. مولانا در مثنوی معنوی خود که قرآنی به لفظ پهلوی است، به سبکی دیگر از این روش بهرهٔ فراوان برده است‌. بزرگانی چون سعدی، گلستان و بوستان‌شان، مملو از قصه و داستانِ درس‌آموز، هرچند خیالی، است. شهید مطهری نیز با کتاب داستان راستان و ذکر داستان‌های واقعی که از پیشوایان دین حکایت شده است، همین راه را پیموده است. آیت الله شهید دستغیب در کتاب داستان‌های شگفت تا حدودی از همین شیوهٔ آموزشی بهره برده است. ولی هیچ کدام از آنها حالت خاطره نگاری ندارد.