یواش ریشه دوانید و در دلم گل کرد
به ساقه های نحیفش مرا تحمّل کرد
شبی چو غنچه شکفتم به بوی صبح تنش
تمام غمکده ام را سرای سنبل کرد
غزل غزل به هوایش زبان دل وا شد
دوباره چشمه ی شعرم از عشق ، قل قل کرد
چو لب نهاد به لبهام ، پر در آوردم
کلاغ طبع مرا همنوای بلبل کرد
فدای روی چو ماهش، که روی آینه را
هزار مرتبه شرمنده از تقابل کرد
چه خوش خیال محالی! کنار سفره ی عقد
قَبِلتُ گفت و غمم را به دل تقبّل کرد
#بهرام_احدی#عضوکانال@golchine_sher