گلچین شعر
چو کوه بی تو خمیدم چو آه فرسودم به غیر سایه ی مهرت دمی نیاسودم جهان اگر چه بریزد به کام مهجورم بدون چشم تو اما غریب و محدودم خراب و شعله نشینم به معبد مویت به جز دو بافه ی حسرت نمانده از دودم دلم دو چکه کبوتر، سرم دو خط آهو تو ضامنم بشوی من عزیز معبودم سریر سرمد هشتم شهنشهِ جانها به حشمتت دو جهانم ز فقر بزدودم نفس کشیدمت از غنچه های نشکفته فقط به بوی تو دل را همیشه آلودم اگرچه می برَدم دم به دم به سوی فنا به موج موی تو بستم گره گره رودم به ماهِ روی تو هر کس دمید، پاینده ست به کهکشان تو این ابر اشک افزودم گشوده پنجره ای سوی معبد چشمت مرا، که جز به هوایت همیشه مسدودم @golchine_sher
1.3هزار مشاهده