#تصوف 📚 يكى از مشكلاتى كه صوفيان دارند اين است كه در نزد اهل علم و تحقيق، جايگاهى ندارند و آن‌ها را در زمره فرقه هاى انحرافى بشمار مى آورند. ولى آقاى وكيلى در كتاب «تطهير الشريعة عن حديقة الشيعه» تصوّف را به مثبت و منفى تقسيم مى كند تا خود و همفكرانشان را از نگاه منفى جامعه تشيّع برهاند. 🔺آقای وکیلی در کتاب تطهیر الشریعة، ص۴۵۳، می گوید: ملاك در حقّانيت يا بطلان مكاتب فكرى و عملى، اسم واژه نيست در اين بحث، ملاك، اسم تصوّف و صوفى نيست. هر مسلكى كه با شرع مقدس مطابق باشد و در مقابل خدا و اهل بيت عليهم السلام تسليم محض باشد حقّ است؛ چه تصوّف ناميده شود، چه عرفان و هرچه بر اساس عقايد و اعمال از پيش خود ساخته باشد و در مقابل مكتب اهل بيت عليهم السلام دكانى بگشايند، باطل است چه آن را تصوّف بنامند و چه عرفان. 🔺ایشان در کتاب عشق مجازی، ص۷۲، می گوید: طريق شرع مقدس، طريق اقوم است، يعنى نزديك ترين و هموارترين و بى خطرترين راه رسيدن به خداوند، كه علاوه بر كمال فرد، كمال جامعه را نيز به دنبال دارد، ولى طريق انحصارى نيست، راه هاى ديگرى نيز براى وصول به كمال هست كه به جهت خطرات شخصى يا مفاسد نوعى، شرع مقدس از آن نهى فرموده و كسانى كه از نهى شارع آگاه نباشند ممكن است در سايه اخلاص و توكل از همين راه هاى پُر مخاطره مسير لقاء الهى را طىّ كرده و به سلامت به مقصد برسند. بسيارى از آداب و سنتى كه ميان صوفّيه مرسوم بوده است، از اين قبيل است، همچون عزلت هاى دراز مدت، تمركز بر جمادات، و چرخ زدن براى تحصيل حضور قلب و آرامش، استفاده از موسيقى، نظر بازى و عشق مجازى و... همه اين موارد ذاتاً داراى منافعى است. 📚 دو نکته از این سخن، برداشت می شود: ۱. راه رسيدن به كمال، منحصر در شرع نيست. ۲. اعمال صوفّيه، چه آن هايى كه در شرع وارد نشده و بدعت است و چه آن هايى كه در شرع نهى شده و حرام شمرده شده، ذاتاً دارى منافعى است و سالك ناآگاه را مى تواند به كمال برساند. بنابراين گفتار، سالك مى تواند به وسيله تصوّفى كه مخالف دستورات شرع است، به لقاء الهى برسد. @hadise_shia