💠 لذت از زندگی ✍️محمدمهدی دستورانی 🔹یکی از عوامل عمل نکردن ما به مطلبی که می‌دانیم یا آرام نبودن و لذت نبردن از نعمتی که داریم، این است که تصویری از یک حالت و شرایط و نعمت خاصی را در پَسِ ذهنمان تصور کرده‌ایم و دائما منتظریم آن نعمت و شرایط مطلوب برایمان پیش بیاید؛ به خاطر همین به طور ناخودآگاه، لذت و حرکت ما مشروط به آمدن آن حالت و نعمت می‌شود و در ناخودآگاهمان اینگونه نوشته می‌شود: «تا به این شرایط و این نعمت نرسم، خوشحال نمی‌شوم و احساس خوشبختی نمی‌کنم. تا این شرایط برایم پیش نیاید، فلان کار را شروع نمی‌کنم، درس نمی‌خوانم، فلان رفتارم را ترک نمی‌کنم، فلان حرفه را یاد نمی‌گیرم». 🔸این مطلوب ما، گاهی شکل کمال‌گرایانه و افراطی نیز به خود می‌گیرد، بدون اینکه متوجهش بوده باشیم. 🔹این تصویر مطلوب ما، گاهی کاملا واضح و روشن است، گاهی هم به طور مرموزی، یک تصویر مبهمی است و باید کمی به آن فکر کنیم تا بفهمیم چه تصویری است. 🔸یکی از جلوه‌های این تصویر توهمی کمال‌گرایانه نیز همین است که دائما هرروز و در هر شرایطی که هستیم، منتظریم وضع بهتری پیش بیاید. وضع کنونی را دلمان نمی‌پذیرد و دنبال چیزی جدید و بهتر و کامل‌تر است. این یعنی وضع و نعمت‌های حاضرمان را به صورتی معمولی و پیش‌فرض تصور می‌کنیم؛ درحالی که توجه نداریم این حالت و شرایط و نعمت‌های کنونی ما، چقدر مطلوب و سرشار از نعمت و آرامش است؛ و چه بسا ممکن بود روزی آرزویشان را داشته باشیم. 🔹همین توهم ما باعث می‌شود از زندگیمان لذت نبریم، آرامش نداشته باشیم. یعنی مانعی کاملا توهمی و پوچ و غیرواقعی برای زندگی و رشد خودمان ساخته‌ایم! 🔸باید هر از گاهی بنشینیم با خودمان فکر کنیم چقدر از ناراحتی‌ها، بدحالی‌ها، دغدغه‌ها، نگرانی‌ها (استرس)، تلاش‌ها، حرص‌ها و عصبی شدن‌های زندگیمان از این جنس است؟ که به طرز عجیبی خواهیم دید بخش زیادی از آرامش زندگیمان را اینگونه هدر داده‌ایم. #رشد #زندگی #آرامش #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN