هفتۀ وحدت؛ کدام وحدت؟! 🔻در هفته وحدت هستیم، با شعارهای شیک، نمایشی و باب دندان. اما واقعیت این است که علی‌رغم همه تلاش‌ها همچنان هزینۀ (جانی و مالی)، وقت، نیرو و امکاناتی که در کشورهای اسلامی، صرف مجادلات و تقابل مذهبی می‌شود، حیرت‌انگیز و سر به آسمان‌ها می‌زند. 🔻تصور کنید اگر همین سرمایه‌ها صرف اخلاق یا آشنایی مردم با زیست مدنی یا حقوق‌شان ‌می‌شد، بسیاری از مشکلات جهان اسلام به‌آسانی حل می‌شد. 🔻روزانه میلیون‌ها مراسم مذهبی در جهان و هزاران سخنرانی و مقاله و ده‌ها شبکۀ ماهواره‌ای و سایت و صفحه و ... صبح تا شب مشغول اثبات حقانیت آن و کفر این هستند. اگر همین مقدار کوشش و هزینه، مثلا صرف آموزش‌ خواندن و نوشتن یا بهداشت یا هنر یا حقوق شهروندی می‌شد، چه اتفاقی که در این ممالک رخ نمی‌داد؟ 🔻اگر قرآن، کتاب مقدس مسلمانان، دستور داده بود که مسلمانان همدیگر را تکفیر و خون هم را بریزند و به یکدیگر رحم نکنند، آنان بیش از این تیغ بر روی هم نمی‌کشیدند که در این سال‌ها کشیده‌اند. گویی قرآن اصلاً نگفته است «انما المؤمنون اِخوة»! 🔻بله، آنچه ما را بیچاره کرده است اختلافات نیست، حساسیت بیمارگونه و هیستریک و سادیستیک (Sadism) به این اختلاف‌ها و تفاوت‌ها است. اگر این جملۀ «اختلاف اُمتی رحمة» (اختلاف در امت من رحمت است) واقعا از پیامبر(ص) باشد، کمتر از معجزۀ شق‌القمر نیست. 🔻تفاوت‌ها همیشه بوده و از میان نمی‌روند؛ اختلاف‌ها -آن هم عقیدتی- هرگز به خط پایان نمی‌رسند و همسان‌سازی ابداً ممکن نیست. اما آنچه مهم است استقلال زیست اجتماعی و عملی مسلمانان از اختلاف‌ها و تفاوت‌های نظری و توجه به منافع مشترک‌شان است. 🔻نگون‌بختانه و شور وضعانه اما چیزی که عیان است این که این دور باطل [تقابل] بین امت اسلامی، همچنان تا نفخ صور و الی یوم‌القیامه ادامه داشته، هزینه خواهد ساخت و رنج‌‌ بر رنج افزوده، جان‌ها را ناامن و اشک‌ها را جاری‌تر و آرزوها را بر باد خواهد داد. و این نامی جز نابخردی و بلاهت مزمن ندارد! ✍️ علی خسروی @bahr_dar_koze @howzavian_hamedan