🌐 مصادیق لهو و لعب رسانه ای ✍ محسن رفیعی وردنجانی جنبه سرگرم کنندگی رسانه بیشتر از ابعاد دیگر آن مورد توجه انسان ها قرار گرفته است. سرگرمی که رؤیاها را به نام واقعیت به خورد او داده و می دهد. در قرآن کریم از سه نوع سرگرمی یاد شده است که هر سه آن ها در نگاه نخست، خسارت بار و در نگاه دیگر اگر از خطوط قرمز فقهی عبور کنند حرام خواهند بود.   مفهوم لهو، لعب و لغو در قرآن کلمه «لهو»، به معناى هر چیز و هر کار بیهوده ‏اى است که انسان را از کار مهم و مفیدش باز بدارد و کلمه «لعب»، به معناى کار و یا کارهاى منظمى است با نظم خیالى و براى غرض خیالى مثل بازی هاى بچه ‏ها. قرآن کریم در مورد این دو می فرماید: «وَ ما هذِهِ الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاَّ لَهْوٌ وَ لَعِبٌ وَ إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِیَ الْحَیَوانُ لَوْ کانُوا یَعْلَمُون‏؛ این زندگى دنیا جز سرگرمى و بازیچه نیست، و زندگى حقیقى همانا [در] سراى آخرت است؛ اى کاش مى‏ دانستند.» جنبه سرگرمی رسانه های امروزی به یکی از قوی ترین مظاهر ترویج دنیاگرایی تبدیل شده است که نه تنها یاد آخرت را از ذهن ها و کارها دور می کند بلکه انسان را در امور دنیایی خویش نیز به اغماء برده است به شکلی که به وسیله آن بر روی حقوق جوامع بشری سرپوش نهاده می شود و ظلم را به جای عدالت به فروش می رسانند. کار «لغو» آن کارى است که فایده نداشته باشد.چه بسا کاری نسبت به چیزی لغو، و نسبت به چیز دیگری مفید باشد. قرآن کریم یکی از ویژگی های مؤمنان را روی گردانی آنها از لغو دانسته و می فرماید: «وَ الَّذینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُون‏؛ و آنان که از بیهوده روی گردانند.» #رسانه #نویسندگان_حوزوی @howzavian