#توصیه‌های_نویسندگی «علی موذنی» 🌱برای خلق ايده خودتان را در چه شرایطی قرار می‌دهيد؛ بين مردم مي‌رويد؟ محيط خاصي را انتخاب مي‌کنيد؟ در اتاق در بسته يا زمان خاصي به آن فکر مي‌کنيد؟... «نويسنده بين مردم هست و زندگي را با آنها تجربه مي‌کند. نويسنده ايراني مثل خانم‌هاي کارمند مي‌ماند که صبح تا بعد از ظهر بايد برود سرکار، بعد هم که برگشت به خانه، با همه خستگي تازه بايد شروع کند به رفت و روب و شام بپزد و به فکر ناهار فرداي بچه‌ها هم باشد. با اين شرايط زندگي، معمولا ايده‌ها بين نويسنده و مردم در چرخشند. نويسنده در عين آنکه ميان مردم است، ناظر بر آنها هم هست. از خودشان ميگيرد و به خودشان پس ميدهد. بنابراين همه جا و در همه حال ميتوان به ايده‌ها فکر کرد.البته از نظر من بهترين جا براي خلق ايده و فعال کردن آنها توي اتوبوس يا مترو است، چون چنان چلانده مي‌شوي که ايده‌ها مي‌زنند بالا و در ذهنت آشوب مي‌کنند، طوري که مجبور ميشوي بالا بياوريشان.» @jaryaniha