سلام بر غم‌های انسان سازی
که برایم همان مدرسه‌ی تربیت
دل‌های شیداست .. غم هایی
که برای رها شدن در آغوش
چشم‌های‌ش آفریده شدند ..
من این غم و اندوه را دوست
دارم، چون سختی های شنیدنِ
رنج‌های‌ش،قلب‌راحیات‌می‌دهد
و این حیات ، حضور او در قلب
است‌که‌مراشیرین‌نشان‌می‌دهد،
شایدتپش‌ها از درد ها سنگین
شود اما انگیزه‌ها‌خالص‌می‌شود
و این زدودن دود‌های سیاه ،
روشنایی چشم های اوست ..
#ای‌رویای‌ِجمیل
#ترنمات