🌷 ۲ 👇👇👇 🔰چه زيبا مى گويد شاعر عرب: اِحْفَظْ لِسانَکَ اَيُّهَا الاْنْسانُ لا يَلْدَغَنَّکَ إنَّهُ ثُعْبانٌ کَمْ فِى الْمَقابِرِ مِنْ قَتيلِ لِسانِهِ کانَتْ تُهابُ لِقاءُهُ الاْقْرانُ اى انسان 👅زبان خود را حفظ کن ـ مراقب باش تو را نگزد که اژدهايى🐍 است. ✅👈چه بسيارند کسانى که در گورستان ها خفته اند و کشته 👅زبان خويشند ـ همان کسانى که هم طرازان آنها از ملاقات با آنها وحشت داشتند. 📝 در حديث ديگرى در سلسله همين کلمات قصار مى خوانيم: ✨«مَنْ کَثُرَ کَلاَمُهُ کَثُرَ خَطَؤُهُ;✨ کسى که زياد سخن گويد اشتباهات زيادى خواهد کرد».(۱) و اين خطاى بسيار باعت تحقير و بى ارزش شدن او در نظرها مى شود. ✅👈کوتاه سخن اين که انسان عاقل بايد 👅زبانش را در اختيار عقلش قرار دهد نه اين که عقلش را در اختيار زبان که اولى مايه سعادت است و دومى اسباب حقارت. ✳️ شايان توجه است صفات سه گانه نکوهيده اى را که امام در اين بيان کوتاه ذکر کرده (طمع، فاش کردن ناراحتى ها نزد هرکس و امير ساختن زبان بر خود) هرسه در اين جهت مشترکند که سبب ذلت و خوارى مى شوند و اين هماهنگى در اثر سبب شده است که امام عليه السلام هر سه را کنار هم قرار دهد. 🌸🌾🌸🌾🌸🌾🌸🌾 📚منبع: ۱-حکمت ۳۴۹ نهج البلاغه 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 ۲ ................4⃣............... ✍ https://eitaa.com/mamin110