📚|میراث علمی سَلَف|
✅ نقدی جدی بر ساده سازی متون نویسنده: استاد یوسف زاده گیلانی دام عزه منبع: کانال تلگرام نویسنده —————————————————————————— اين نقد متوجه مسئولين تهيه و تدوين متون آموزشى حوزوی است كه بسيار سطحى نگرند و به بهانه ی ساده سازی مطالب، دست به آثار ادبا می برند و بی سواد می پرورند! غافل از این نکته بس باریک که اساسا بنای حوزه های علمیه از قدیم بر جذب نوابغ بوده است و فقط نوابغ و نخبگان به حوزه ها راه می یافتند و هر یکی از آنان برای شهری و کشوری کافی بود! مگر ابن سینا خروجی حجره و حوزه نبود؟ مگر ملاصدرا حوزوی نبود؟ مگر سعدی دانش آموخته حوزه علمیه نظامیه بغداد نبود؟ مگر حافظ از مدرسه علمیه شیراز پرآوازه نشد؟ مگر خواجه نصیرها و علامه حلی ها و محقق تفتازانی ها طلبه نبودند؟ مگر ادیب نیشابوری ها و حکیم سبزواری ها از نسل حوزه ها نبودند؟ مگر شعرانی ها و طباطبایی ها و مطهری ها و جعفری ها و حسن زاده ها از کنج حجره ها و حوزه ها برنخاستند؟ آری،اینان خروجیِ حوزه های علمیه بودند و مغنی اللّبیب و مقامات حریری و مطوّل خواندند و یک تنه کار صدها مؤلف و محقق و محشّی را می کردند... . اینان هم اگر از اول به صرف ساده و نحو ماده (به تعبیر استاد حسن زاده) بسنده می کردند و از مطوّلات گریزان بودند، و مانند دانشگاه ها دنبال ساده سازی کتاب ها بودند و از سرِ بى مایگی، آثار بزرگان را_با بهانه های واهی و عناوینی گوناگون_ تلخیص مى كردند و زخمى و ضايع مى ساختند، بى هيچ تردید به جایی نمی رسیدند... . باری، بنای هزارساله حوزه های علمیه بر پایه ی کيفيت بود و جذب مخاطبانی خاص و نابغه و نخبه،که هر یکی از آنان،هزاران بود! نه، جلب نفرات و جمع آوری سیاهی لشکر چه؛ سياهى لشکر نیاید به کار یکی مرد جنگی بِهْ از صد هزار آری، سلف صالح ما خردمند بودند و همه ی جوانب را می دیدند و مخصوصا کتاب ها و آثاری ژرف را محور تعلیم و تعلم قرار می دادند تا هر کسی به راحتی وارد حوزه ها نشود! عشق از اول سرکش و خونی بوَد تا گریزد آن که بیرونی بوَد و البته کم مایگانی هم که به هیچ قیمتی بیرون نمی رفتند، از طلبگی طرْفی نمی بستند و جذب امور جانبی و فرعی می شدند... ————————————- ⚠️نشر مطالب بدون ذکر آدرس کانال، جایز نیست. 🔺راه ارتباطی: @hm1370 🔹کانال /عضویت: http://eitaa.com/joinchat/702283798C36acb3a525