•••༻﷽༺••• موضوع: اعراب آیه ۱۲۶ سوره بقره (قسمت دوم) 👈...قَالَ وَمَنْ كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِيلًا ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلَىٰ عَذَابِ النَّارِ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ. خدا فرمود: [دعایت را درباره مؤمنان اجابت کردم، ولی] هر که کفر ورزد بهره اندکی به او خواهم داد، سپس او را به عذاب آتش می کشانم و آن بد بازگشت گاهی است. قَالَ: فعل ماضی، مبنی بر فتح. ضمیر مستتر «هُوَ»، مبنی، محلامرفوع، فاعل وَ: حرف عطف، مبنی، غیرعامل، محلی از اعراب ندارد. مَنْ: موصول اسمی، مبنی، محلا منصوب، مفعول‌به برای «ٱرزُق» محذوف كَفَرَ: فعل ماضی، مبنی بر فتح. ضمیر مستتر «هُوَ»، مبنی، محلامرفوع، فاعل فَ: حرف عطف، مبنی، غیرعامل، محلی از اعراب ندارد. أُمَتِّعُ: فعل مضارع مرفوع، علامت رفع ضمه ظاهری. ضمیر مستتر «أنا»، مبنی، محلامرفوع، فاعل هُ: ضمیر متصل، مبنی، محلا منصوب، مفعول‌به قَلِيلًا: نعت برای «زَمناً» مقدر (که ظرف و مفعول‌فیه برای «أُمَتِّعُ» است. این نعت به جای منعوتش آمده است) و منصوب بنابر تبعیت ثُمَّ: حرف عطف، مبنی، غیرعامل، محلی از اعراب ندارد. أَضْطَرُّ: فعل مضارع مرفوع، علامت رفع ضمه ظاهری. ضمیر مستتر «أنا»، مبنی، محلامرفوع، فاعل هُ: ضمیر متصل، مبنی، محلا منصوب، مفعول‌به إِلَىٰ: حرف جرّ، مبنی، عامل، محلی از اعراب ندارد. عَذَابِ: اسم مجرور به حرف جرّ، علامت جرّ کسره ظاهری إِلَىٰ عَذَابِ: جار و مجرور، متعلق به «أَضْطَرُّ» النَّارِ: مضاف الیه برای «عَذَابِ» و مجرور، علامت جرّ کسره ظاهری وَ: حرف استیناف، مبنی، غیرعامل، محلی از اعراب ندارد. بِئْسَ: فعل ذمّ، مبنی بر فتح. الْمَصِيرُ: فاعل و مرفوع، علامت رفع ضمه ظاهری (مخصوص به ذمّ فعل «بِئسَ»، لفظ «العذابُ» محذوف است) •••┈✾~💠~✾┈••• برگرفته از تدریس استاد ارجمند حسینی آل مرتضی و اساتید مجرب موسسه نورالیقین در کلاس صرف و نحو تخصصی (إعراب آیات بر مبنای کتاب إعراب‌القرآن‌الکریم و کلمة‌الله‌العلیا) 📌توجه : هرگونه نشر یا کپی‌برداری از تمام یا بخشی از پیام بدون ذکر نام کانال، اشکال شرعی دارد. •••┈✾~💠~✾┈••• موسسه نورالیقین مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی @moassese_nooralyaghin