Modiryar | مدیریار
و بازهم سخن از ضرورت آموزش ✅ می‌خواهم باز هم از ضرورت و اهمیت سخن بگویم. هر چقدر در این راستا بگوییم، بنویسیم، بشنویم باز هم کم است و باید همواره خود را مدیون و مرهون این عرصه بدانیم. در سه سال اخیر به خاطر همه گیری کرونا آموزش در کشور ما هم در سطح آموزش عالی و هم در سطح آموزش و پرورش به شدت آسیب دیده است. خصوصاً برای دانش آموزانی که در مقاطع پایه تحصیلی قرار داشتند و هرگز قبل از آن رنگ مدرسه را ندیده بودند این مسأله اثرات بیشتری داشت. اکنون که همه گیری کرونا تقریباً کنترل شده و مدارس حضوری گردیده دوباره فرصتی فراهم شده است که نظام آموزشی کشور بازسازی شود و جبران مافات گردد. ✅ هر چند اثرات این آسیب تا چند سال قابل جبران نخواهد بود خصوصاً وقتی به یاد آوریم به دلیل خانه نشینی و انجام امور مدرسه و دانشگاه در اعتیاد نسل جوان و نوجوان به فضای مجازی بسیار بیشتر گردیده است اما در هر صورت ما وظیفه داریم چه در جایگاه متولیان امر آموزش در مدارس و دانشگاه ها و چه در جایگاه والدین نسبت به جبران عقب ماندگی های گذشته و یا کیفیت نامطلوب آموزش در چند سال اخیر (به دلیل غیرحضوری بودن) اقدامات موثری انجام دهیم. در ایام کرونا اتفاقات متعددی در ارتباط با موضوع آموزش رخ داد؛ کوچ مجازی را تجربه کردیم، عصر دو فضایی را چشیدیم، آموزش‌های شناور را باور کردیم و عصر خوشه‌ای به اطلاعات را از سر گذراندیم. ✅ همه ی این موارد علاوه بر ایجاد تغییر در استانداردهای آموزشی تجارب جدید را در اختیار متولیان امر برای برنامه ریزی مجدد در شیوه های آموزشی ارائه داد. بر همین اساس بر مبنای اتفاقات صورت گرفته و همچنین تجارب جدید باید تقویت زیرساخت‌های آموزشی در دوران هیجانی پساکرونا به عنوان یک ضرورت مورد توجه قرار گیرد. تحول، تغییر و جبران مسائلی که ویروس منحوس کرونا بر کشور وارد ساخته است، باید در چند مرحله اتفاق افتد؛ در ابتدا لازم است محتوا تغییر کند و کتاب‌های‌ درسی به نوعی بررسی و مرور درس‌های سال‌های گذشته باشد چراکه یادگیری آن‌ها برای پایه‌های بعد الزام‌آور است و آموزش و پرورش نباید مانند سال‌های گذشته همان کتاب‌ها را به دانش‌آموزان ارایه دهد. ✅ شیوه‌های تدریس باید تغییر کند؛ از آنجایی که محتوا عوض می‌شود، باید شیوه‌های تدریس جدید نیز به آموزش داده شود تا با شیوه جدید، محتوایی جدید را آموزش دهند. همه این مسائل مستلزم بررسی‌های بسیار در این باره است. به عنوان مثال در دوران کرونا تجربه نشان داد که فضای مجازی می‌تواند به‌عنوان یک منبع مکمل به غنی‌سازی یادگیری و تنوع بخشیدن به منابع یادگیری شناخته شود. باید باور کنیم و ایمان کامل داشته باشیم که مسیر پیشرفت کشور راهی جز توسعه نظام های آموزشی ندارد. اگر می خواهیم به توفیقات روز دست یابیم باید نگاه دانش بنیان و پیشران نسبت به مسائل و پدیده های جاری داشته باشیم. ✅ خصوصاً امسال که با عنوان «تولید؛ دانش بنیان، اشتغال آفرین» مزین گردیده است باید در این مسیر فرصت های مناسب را شناسایی کنیم و کشور را در مسیر حداکثری قرار دهیم. آموزش موضوع بسیار مهمی است که در تمام دنیا به عنوان زیرساخت اساسی توسعه و پیشرفت کشورها محسوب می گردد. پس ساده انگاری اصول آموزشی و در نظر نداشتن استانداردها سبب می شود آینده کشور به مخاطره افتد. خصوصاً عده ای سعی دارند در هر فضای التهابی جامعه پای دانش آموزان و دانشجویان را به میان آورند و عملاً به این امر مهم آسیب وارد سازند. وجه المصالحه قرار دادن آموزش برای رسیدن به اهداف هیجانی، سیاسی و ... گناهی نابخشودنی است که می تواند آسیب ها و هزینه های فراوانی به دنبال داشته باشد. 🔺منبع: ، 🔻پنجشنبه ۵ آبان ۱۴۰۱، شماره ۹۳۹ www.modiryar.com @modiryar