روابط عمومی هیجان زده به وجود آمده اند تا چشم بینا و گوش شنوا باشند، خلق شده اند تا فرایندها، فعالیت ها و خدمات را جامه ای آراسته از «احترام، آگاهی بخشی، شفافیت و اطلاع رسانی» بپوشانند، هستند تا خواسته ی همه ذینفعان و ذیربطان سازمان ها را تأمین کنند و وجودشان ضرورت دارد که «روح، نشاط، امید و حیات» را برای مجموعه های اداری به ارمغان آورند که گاه و بیگاه در پیچ و تاب های بوروکراسی ها اسیر و زندانی می شوند. اما سئوال اساسی این جاست که اکنون در کشور ما این وظایف از سوی روابط عمومی ها تا چه حدی رعایت می شود؟ خصوصاً در نهادهای دولتی که با پول بیت المال اداره می شوند تا چه میزان این مجموعه ها خود را پاسخگوی خواسته های جامعه و مردمی می دانند که «ولی نعمت» آن ها و مجموعه هایشان هستند؟ ✅ متأسفانه در سال های اخیر بسیاری از نهادها به جای آن که همچون نخ تسبیحی پیوند دهنده همه «ارکان سازمانی» و «مناسبات انسانی» باشند تمام قد در خدمت مدیران و خواسته هایشان هستند که این امر هم سطح و شأن روابط عمومی را بسیار پایین می آورد و هم آن ها را از رسالت اصلی شان که همانا حرکت در مدار «آگاهی بخشی، احترام، پاسخگویی و اطلاع رسانی عمومی» است باز می دارد. اگر می خواهید بدانید شما و سازمان تان در کدام سطح خدمت رسانی حرفه ای قرار دارید کافی است در ابتدای کار به صورت اجمالی چند پرسش را با خود مطرح کنید و کاملاً بی طرفانه و صادقانه به آن ها پاسخ دهید. از خود بپرسید: ✅ «شما روابط چه کسی هستید؟ روابط چه افرادی را با چه کسانی تنظیم می کنید؟ به چه کسانی پاسخ می دهید؟ هدف اصلی شما در فعالیت در این حوزه چیست؟ آیا صرفاً می خواهید شرکت یا سازمان شما دیده شود؟ آیا تمام تلاش شما این است که صدای سازمان یا مجموعه ی شما از همه ی صداها بلندتر باشد؟ آیا شما قائم به مقامات هستید؟ و ...» ✅ مجموعه ای از این سئوال ها و موارد مشابه دیگر به شما تا حد زیادی کمک می کند که خود را ارزیابی نمایید که آیا در واقع شما یک تیم و یا واحد سازمانی «حرفه ای و پیشرو» هستید یا یک مجموعه ی صرفاً هیجان زده اید که خود را «پادوی مدیریت و سازمان» می داند. روابط عمومی هیجان زده گرفتار یک نوع سندروم خودکم بینی است که به جای تمرکز بر اصول و حرفه ای بیشتر به دنبال جلب رضایت مدیریت است. این گونه نگاه سطح پایین از روابط عمومی که جایگاهی بسیار رفیع دارد و در یادداشت های علمی از آن به عنوان «رئیسِ رئیس» یاد می شود یک شخصیت نازل یا به بیان عامیانه «توپ جمع کن» و یا «چرخ پنجم» می سازد. ✅ با این نگاه همواره مدیون مردم و اصول حرفه ای خود می ماند و نمی تواند رسالت اخلاقی و سازمانی خود را به انجام برساند. روابط عمومی حرفه ای هیجان زده نیست بلکه هیجانات را به استخدام فرایندهای علمی و اصولی خود در می آورد و همه ی این موارد را در خدمت توسعه سازمان و ارتقا اجتماعی جایگاه آن به کار می گیرد. پس اگر قصد کار و زندگی در این فضا را دارید با خود تکرار کنید که این محیط مقدس است، رسالت سنگینی برعهده دارد، جز عموم مردم و جامعه در خدمت احدی نیست و بر مدار صداقت، شفافیت، احترام و آگاهی حرکت می کند، هرگز از اصول خود عدول نمی نماید و بر پیمان وفاداری خود با فلسفه وجودی سازمانی اش پایدار و برقرار است. ✅ آهای مقام ها، مدیرهاو مسئولین روابط عمومی ها را قدر بدانید و در صدر بنشانید که این حوزه ی گرامی سازمان هاست که قصد آن دارد تا روح شفافیت و کرامت انسانی را توسعه بخشد و بر مدار اطلاع رسانی سازنده، آگاهی بخشی و ارتقای جامعه حرکت نماید. 🔺منبع: (نشریه تخصصی ترویجی روابط عمومی راهبرد پویش رستا) 🔻شماره ۵، اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ www.modiryar.com @modiryar