💠 وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ وَ نَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ   البته انسان را ما آفریدیم و خوب می‌دانیم که نفسش چگونه او را وسوسه می‌کند؛ چون ما از رگ گردن به او نزدیک‌تریم. 🔷️ انسان بدلیل اختیار فراوانی که از آن برخوردار شده، مبتلا به آفتی شده که نامش "وسوسه" است. وسوسه این است که دائم هوس انجام این کار و آن کار به سرش می‌زند و خیلی از آنها هم به صلاح، یا در جهت رشد او نیست؛ و در بعضی، حتی موجب هلاکت اوست. ⛔ وسوسه همه جا در قرآن در معنای منفی بکار رفته و منشا آن خُبث نفس است. یعنی نفس وقتی از نور حق انباشته نباشد، بدلیل ظلمت ذاتی که دارد، منشا خیالات و خواطر و القائات ظلمانی می‌گردد. ظلمت نفس بخاطر جدایی و بُعدش از خالق است. ❗این آیه از طرفی گرا می‌دهد که برای رهایی از وساوسی که لازمه زندگی دنیایی شماست، به خدایی که خالق شماست و حتی از اجزاء وجودتان به شما نزدیک‌تر است التجاء کنید و پناه ببرید. این نکته خیلی مهم است! #خوانِ_قرآن @mokhbetin_ir