#یک_داستان_کوتاه 🌿📃
- حتی قربون صدقه رفتناشم فرق داشت با همه . .
نمیگفت عمرم ، نفسم ، عزیزم .
صداش که میکردم میگفت :
- جانم چشمام؟!
این چشمام گفتن‌شم فلسفه داشت برای خودش . .
میگفت :
- بی‌بی‌م همیشه بهم میگه چشمام .
هر وقتم ازش میپرسم چرا؟!
میگه یه وقتایی . .
هیچ فرقی نیست بین نبودن چشمای یه آدم و مُردنش .
آدمی که مزه‌ی دیدنو چشیده باشه ؛
چشماش اگه نباشه دنیاش تیره و تار میشه .
طبیعیه که دیگه هیچی و هیچ‌کسی رو نمیبینه . .
نمیتونه که ببینه .
براش سخت میشه ساده‌ترین کارا . .
دلش همیشه تنگه .
همه‌ش دلتنگ رنگ و نور و روشنائیه . .
آدمِ بینا ، بدون چشماش خیلی چیزا کم داره .
گاهی وقتا حتی خودِ زندگی رو .
میگفت :
- فدای چشمات برم چشمام . .
- طاهره اباذری هریس