برشی از (39) 🔅🔅🔅 اَلْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ (2) 📌گزيده‌ي تفسير آیه 2 سوره حمد 🔹ستايش هر ستايشگري، در برابر هر كمال و جمالي، در حقيقت حمد خداست و جز او هيچ كس سزاوار ستايش نيست. خداي سبحان ربّ هر «عالَم» است و آن را به سوي كمال مناسبش سوق مي دهد و «عالَم» چيزي است كه به وسيله‌ي آن عِلْم حاصل شود (ما يُعْلَمُ به) و چون در جهان هستي هر موجودي نشانه‌ي خداوند است، پس هر موجودي در حدّ خود يك عالَم است و با ربوبيت خداي سبحان به سوي كمال خود پيش مي رود. اين كريمه جامعترين تعبير از حمد خداست و با تبيين الوهيت و ربوبيّتِ انحصاري خداوند، مفيد اختصاص حمد به اوست؛ خدايي كه همه‌ي كمالات را دارد (الله) و پروراننده‌ي همه چيز است (ربّ العالمين)، شايسته‌ي ستايش است و چون ستايش در برابر بخششِ كمال و جمال است و اين نيز در انحصار خداست، پس حمد ويژه اوست و خداوند، يگانه محمود است. 🔹خداي سبحان نه تنها يگانه محمود، كه يگانه حامد نيز هست؛ زيرا حمد حقيقي بدون شناخت وليّ نعمت و همه‌ي كمالات و نعمتهاي او ميسور نيست و غير خدا چنين شناختي ندارد. ▪️تفسير ✅حمد: حمد در مقابل قدح و ذمّ، و به معناي ستايش در برابر كمال و كار اختياري[مراد از كمال اختياري كمالي است كه فاعل به اختيار خود تحصيل كرده باشد؛ مانند علم، نه آنچه به اضطرار براي او حاصل است؛ مانند كمالي كه از راه وراثت به او منتقل شده است.]زيباست؛ خواه اثر آن كمال به غير نيز برسد يا نه و در صورت وصول به غير، خواه دريافت كننده همان شخص حامد باشد يا غير او و چه از صاحبان انديشه باشد يا از غير ذوي العقول. 🔹حمد خداي سبحان نيز در برابر اسماي حسناي جمالي يا جلالي اوست؛ خواه اين اسماءْ كمالاتي باشد كه اثر آن به غير نيز مي رسد، همانند خالقيّت و رازقيّت يا به غير نمي رسد، مانند تجرّد از ماده و ماهيّت و چه به لحاظ كلمات تكويني او: (الحمد لله الذى خلق السماوات والأرض) [سوره‌ي انعام، آيه‌ي 1.]و چه به لحاظ كلمات تدويني اش: (الحمد لله الذي أنزل علي عبده الكتاب)[ سوره‌ي كهف، آيه‌ي 1.]. 🍀🍀🍀 🔅به هنگام فتنه ها و بلاها به قرآن پناه ببرید 💻برای ترویج و تبلیغ آموزه های قرآنی خالصانه تلاش کنیم. @rahighemakhtoom