انس با صحیفه سجادیه
44 قسمت پایانی شرح دعای هشتم ‏ 1 ✳️ حلول عذاب و حتمى بر كيفر گناهكار از سنت الهى است. و عقوبت به معناى در پى داشتن سزاى گناه، از لوازم طبيعى ارتكاب معصيت است. ولى گاهى‏ بر اساس مصلحت‏ها و محاسباتى؛ اجراى مجازات الهى به تأخير مى‏افتد تا بندگان خدا در پناه رحمت و لطف خداوند به زندگى عادى خود ادامه دهند و ثواب و عذاب اعمالشان به قيامت حواله مى‏شود تا در آن عالم به يكايك عمل‏ها رسيدگى كنند و حق از ناحق آشكار گردد. حضرت حق تعالى مى‏فرمايد: وَ لَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبّكَ لَكَانَ لِزَامًا وَ أَجَلٌ مُّسَمًّى» «طه 129» و اگر سنّت و روشى از پروردگارت [نسبت به تأخير افتادن عذاب از آنان‏] نگذشته بود و نيز مدتى كه [براى زندگى آنان‏] مشخص و معين شده است، قطعاً عذاب خدا بدون تأخير بر آنان لازم و حتم مى‏شد. سنّت الهى در قرآن با عنوان «كلمه» از آن ياد شده كه اشاره به حكمت آفرينش بر اساس آزادى انسان‏هاست؛ زيرا اگر هر عملى بدون هيچ گونه مهلت، مجازات در پى داشته باشد، ايمان و اعمال صالح جنبه اضطرارى و اجبارى پيدا مى‏كند و بيشتر به خاطر ترس و وحشت از كيفر انجام مى‏شود. پس بايد مهلتى باشد تا گنهكاران به خود آيند و راه اصلاح در پيش گيرند و هم فرصتى براى خودسازى براى همه پويندگان راه حق و كمال داده شود. به اين جهت در آياتى كه خداوند وعده عذاب داده است، به رحمت و مغفرت و بهشت تمام كرده است تا بندگان فرصت توبه و بيدارى را درك كنند. همان گونه كه خداوند مى‏فرمايد: اعْلَمُواْ أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ وَأَنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ « مائده 98 » بدانيد مسلّماً خدا [نسبت به نافرمانى بندگان‏] سخت‏كيفر، و [نسبت به طاعت آنان‏] بسيار آمرزنده و مهربان است. در اين آيه شديد العقاب را بر غفران و رحمت مقدم نموده است؛ اشاره به اين‏ نكته است كه آتش مجازات سخت الهى را مى‏توان با آب توبه شست و به درياى رحمت و كرامت ربوبى وارد گشت. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏6، ص: 218 👌 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
49 مشاهده