📖 «أَبْتَدِئُ بِحَمْدِ مَنْ هُوَ أَوْلَى بِالْحَمْدِ وَ الطَّوْلِ وَ الْمَجْدِ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى مَا أَنْعَمَ » «آغاز می کنم با ستایش کسی که او سزاوارتر به ستایش و فضل و بزرگی است همه‌ی حمد مختصّ خدا است بر آنچه که او نعمت داده است.» 💠 خداوند در قرآن کریم، گاهی کلام خود را با حمد شروع کرده است. با توجه به اینکه لفظ «حمد» در زبان عربی، مصدر است و برخی از مصدرها هم به معنای اسم فاعل و هم به معنای اسم مفعول می‌آیند، از این روی «حمد» نیز به معنای ستایش کننده و هم به معنای ستایش شده، استعمال شده است. ✅ پس در حق خداوند متعال هر دو مطرح است 🙏 ستایش شدن خداوند قابل درک برای همگان است، ✓ زیرا او کمال مطلق و بالذات است و ذاتا کمالاتش را ظهور می دهد و مستحق ستایش شدن است ✓ و هر موجودی هم که به جهت داشتن کمالی یا ظهور دادن کمالی از خود، مورد ستایش قرار می‌گیرد، چون فقیر بالذات است و از خود چیزی ندارد، در حقیقت اول خداوند متعال ستایش می‌شود _اگر چه به این حقیقت توجه نمی شود_ و سپس نوبت ستایش آن موجود می‌رسد. 📚 برگرفته از کتاب اسرار فاطمی 📚 ✍کانال نشر بیانات استاد تحریری ╔═══════════════╗ ❇️ @seratemostaghim_ir ╚════════════