. 🚩🚩 کتاب #یادت_باشد ؛ خاطرات شهید مدافع حرم #حمید_سیاهکالی_مرادی به روایت همسر شهید ؛ قسمت صد و بیست و سوم حوالی ساعت یازده صبح بود ، داشتم پله ها را جارو می کردم که تلفن زنگ خورد. پله ها رو دو تا یکی کردم ، سریع آمدم سر گوشی ، پیش شماره سوریه را می دانستم چون قبلا رفقای حمید از سوریه زنگ زده بودند ، تا شماره را دیدم فهمیدم خود حمید است. گوشی را که برداشتم با شنیدن صدای حمید خیالم راحت شد که صحیح و سالم رسیده اند ، بعد از سلام و احوالپرسی گفتم : چرا از دیروز منو بی خبر گذاشتی؟ گفتم : از یکی گوشی می گرفتی زنگ می زدی ، نگرانت شدم ، گفت : شرمنده فرزانه جان جور نشد از کسی گوشی بگیرم. پرسیدم : حرم رفتید؟ هر وقت رفتید حتما منو دعا کن ، نایب الزیاره همه باش. گفت : هنوز حرم نرفتیم ، هر وقت رفتیم حتما یادت می کنم ، اینجا همه چیز خوبه ، نگران نباشید. نمی شد زیاد صحبت کنیم ، مشخص بود بقیه هم داخل صف هستند که تماس بگیرند ، صدا خیلی با تاخیر می رفت ، آخرین حرفم این شد که من را بی خبر نگذارد و هر وقت شد تماس بگیرد. همان روز ساعت هفت شب مجدد تماس گرفت ، علی به شوخی خندید و گفت : حمید اونقدر فرزانه رو دوست داره فکر کنم همون موقع که گوشی رو قطع کرده رفته ته صف که دوباره زنگ بزنه. این بار مفصل تر صحبت کردیم ، وقتی صدایش را می شنیدم دوست داشتم ساعت ها با هم صحبت کنیم ، اکثر سوالاتم را یا جواب نمی داد یا با یک پاسخ کلی از کنارش رد می شد. به خوبی احساس می کردم که حمید نمی تواند خیلی از جزییات را برایم تعریف کند ، من تشنه شنیدن بودم ولی شرایط جوری نبود که حمید بخواهد همه چیز را پشت گوشی برایم بگوید. وقت هایی که بین تماس هایش فاصله می افتاد مثل اسپند روی آتش داخل خانه از این طرف به آن طرف می رفتم. روز یکشنبه بود که بی صبرانه منتظر تماس حمید بودم ، گوشی را زمین نمی گذاشتم ، مادرم که حال من را دید خنده اش گرفت ، گفت : یاد روزایی افتادم که پدرت می رفت ماموریت و من همین حالو داشتم. لبخندی زدم و گفتم : من و علی هم که شلوغ کار ، شما دست تنها حسابی اذیت می شدی. انگار همین دیروز باشد ، نفسی کشید و گفت : آره تو که خیلی شیطنت داشتی ، وقتی بچه بودی از دیوار راست بالا می رفتی. حیاطی که مستاجر بودیم پله داشت ، از پله ها می رفتی روی دیوار ، اونقدر گریه می کردم و خودمو می زدم ، می گفتم تو رو خدا بیا پایین فرزانه ، اگه بیفتی من نمی دونم جواب پدرتو چی بدم. وقتی هم که دست و پاهات زخم بر می داشت زود می رفتم دنبال پانسمان ، بابات که می اومد می فرستادمت زیر پتو تا زخم روی پوستت رو نبینه چون روی تو خیلی حساس بود. گرم صحبت بودیم که حمید تماس گرفت ، بعد از پرسیدن حالم خبر داد که امروز به حرم حضرت زینب سلام الله علیها و حرم حضرت رقیه سلام الله علیها رفته اند. چند باری تاکید کرد حتما دعا کنم تا دفعه بعد با هم بریم ؛ رمزمون فراموشش نشده بود هر بار تماس می گرفت مرتب می گفت : خانوم یادت باشه یادت باشه! من هم می گفتم : من هم دوستت دارم من هم یادم هست ؛ مواقعی که می گفت دوستت دارم می فهمیدم کسی اطرافش نیست و بدون رمز حرف می زند. ادامه دارد ... اللهم عجل لولیک الفرج التماس دعای شهادت @serratt .