🔺 تفکر؛ راه رسیدن به جوهره‌ی انسانیت به منظور رهایی از گناه و معصیت 📜 در خطبه 227 نهج البلاغه فيض‌الاسلام چنين آمده است: "لو فَکَّرُوا فِی عَظيم القُدرَةِ وَ جَسيم النِّعمَةِ لَرَجَعُوا الی الطَّريق وَ خافُوا عَذابَ الحَريق" 🔹اگر اين مردم منزل اول را #فکر قرار می‌دادند، آن هم تفکر در «عظيم القدرة»؛ يعنی می‌انديشيدند در قدرت خداوند که دائم در جلو چشم ما سان داده می‌شود، «و جَسيم النِّعمَة» و فکر می‌کردند که خداوند چه نعمت‌هايی به ما داده... ↙️ «لَو فَکَّرُوا فی عَظيم القُدرَةِ وَ جَسيم النِّعمَة»، اگر فکر کنند در بزرگی قدرت خدا که اين چه قدرتی است؟ و اين چه رحمتی است و چقدر نعمتش فروزش دارد و فکر کنند در اين دست محبتی که خداوند دارد؛ ↪️ «لَرَجَعُوا الی الطَّريق وَ خافُوا عَذابَ الحَريق» راهشان را فوراً عوض می‌کنند و دستشان به حرام جرأت نمی‌کند، چشمشان به حرام جرأت نمی‌کند و از بدبختی‌ها و عذابی که خدا برای گنه‌کاران وعده داده می‌ترسيدند. 💠 این ترس و این رجوع به راه مستقیم همان اراده اولیه ای‌ است که مرحوم امام می‌فرماید: پس از #تفکر، انسان به منزل دوم عزیمت می‌کند. و فرموده‌اند که مرحوم شاه آبادی این عزم و اراده را جوهره‌ی #انسانیت معرفی می‌کنند. ✅ مرحوم آیت الله سید ابراهیم خسروشاهی @seyedololama