شـھیـــــــدانــــــہ
﷽ ══💖══════ ✾💖 ✾ 💖✾ 🔹یک هفته بود که حرکات صالح و سلما و رفتار بقیه مشکوک شده بود.😕 صالح بی‌قرار بود و زهرا بانو و سلما نگران. 🔸این حال و هوا برایم اضطراب آور بود و می‌دانستم اتفاقی افتاده.😔 بیشتر نگران بچه بودم. به تازگی نبض‌های کوچک و نامنظمی را حس می‌کردم. انگار بچه جان گرفته بود. حس خوبی به آن داشتم و انتظارم برای پایان این مدت شروع شده بود.😍 🔹گاهی با او حرف می‌زدم و برایش قصه یا لالایی می‌گفتم. برایش قرآن می‌خواندم و مداحی و مولودی می‌گذاشتم و با بچه به آن گوش می‌دادیم. حس می‌کردم سراپا گوش می‌شود و شوق و عجله‌ی او از من بیشتر است برای به دنیا آمدن.😍🌸 🔹چشمانم را روی هم فشردم که بخوابم اما خوابم نمی‌برد. صالح آرام درب اتاق را باز کرد و تلویزیون📺 اتاق را خاموش کرد. به خاطر من تلویزیون کوچکی برای اتاق گرفته بودند. درب کمد را باز کرد و آرام کوله🎒 را درآورد. قلبم فرو ریخت.💔 🔸سعی کردم تکان نخورم که صالح فکر کند خوابم. "پس اینهمه بیا و برو و پچ پچ و رفتارای مرموز مال این بود؟ این روزا اعزام داره که بیقراره...! مطمئنم نگرانه منو تنها بذاره. خدایا🍃 کمکمون کن😔 🔹" قطره اشکی از گوشه چشمم روی بالش افتاد. وقت شام بود و صالح با سینی غذا آمد. کمکم کرد روی تخت بنشینم. خودش لقمه می‌گرفت و با کلی خنده و شوخی لقمه‌ها را به من می‌خوراند و لابه لای آن بعضی را توی دهان خودش می‌گذاشت که مرا اذیت کند. دوست نداشتم از غمم باخبر شود اما... امان از لب و لوچه‌ی آویزان😔 🔸ــ چی شده قربون چشمات؟ چرا بغض داری؟ حوصله ت سر رفته مهدیه جان؟ ــ نه چیزی نیست.😐 ــ مگه صالح تو رو نمی‌شناسه؟ چرا پنهون می‌کنی گلم؟ بگو ببینم چی تو دلته؟ 🔹سینی غذا را پس زدم و خودم را به سمت او کشاندم و توی بغلش جا گرفتم. بغض داشتم اما نمی خواستم گریه کنم. بیشتر به هم صحبتی‌اش احتیاج داشتم. ــ صالح؟!😔 ــ جانِ صالح؟ ــ چیزی از من پنهون کردی؟ ــ مثلا چی خانومم؟😕 🔸آرام خودم را از آغوشش بیرون کشیدم و با نگاه پر بغضم به چشمانش خیره شدم. صالح دست و پایش را گم کرده بود. باید به او می‌فهماندم که خودش را اذیت نکند. دستش را گرفتم و انگشتر فیروزه💍 را توی انگشتش چرخاندم. ــ من می‌دونم... نگاهی گذرا به چشمانش انداختم و سربه زیر گفتم: ــ کی میری؟ 🔹انگار نمی‌توانست حرفی بزند. دستش رافشردم و گفتم: ــ فقط می‌خوام بدونم کی اعزام داری؟ می‌خوام بچه‌مو آماده کنم که این مدت باباش نیست منتظر شنیدن صداش نباشه. آخه تازگیا یه تکون‌های ریزی می‌خوره. یه چیزی مثل نبض زدن.❤️ 🔸اشک توی چشم‌هایش جمع شده بود. بلند شد و رفت کنار پنجره. آنرا باز کرد و دوباره کنارم نشست. خنده‌ی بی جانی کرد و گفت: ــ آخه تو از کجا فهمیدی؟ ــ اونش مهم نیست. کی میری؟ ــ بعد از سال تحویل🌼🌱 ــ امروز چندمه؟ ــ بیست و هفتم. پوفی کشیدم و گفتم: ــ خدا رو شکر... دو سه روزی وقت دارم. 🔹ــ مهدیه جان... اگه بخوای نمیـ... صحبتش را قطع کردم و دستم را روی لبش گذاشتم: ــ من کی هستم که نخوام...؟ جواب حضرت زینب رو چی بدم؟ نوک انگشتم را بوسید😘 و سینی را برداشت و از اتاق بیرون رفت. بغضم ترکید و توی تنهایی تا توانستم اشک ریختم و دخیل بستم به عمه ی سادات.😭😭 ✍ ادامه دارد ... ══💖══════ ✾💖 ✾ 💖✾ 👇👇 ➣ @MODAFEH14 ╭━═━⊰❀❀⊱━═━╮ 🆔➣ @shahidane1 ╰━═━⊰❀❀⊱━═━╯
371 مشاهده