یه بار فصل سرد سال بود و‌ توی کانون ابوذر تنها نشسته بودیم و داشتیم با هم صحبت می‌کردیم، قرار بود جایی بریم. یک دفعه سعید جلیقه سبز رنگی که تنش بود را در آورد و گفت اینو بپوش سردت نشه؛ از این جلیقه‌های فرنچ سپاه. گفتم ول کن آقا سعید، گفت نه نه بپوش سردت میشه، با اینکه اولش یه کم تعارف کردم ولی بعدش پوشیدم و گرمای وجودش رو به خوبی حس کردم. (اون جلیقه رو داد به خودم) نزدیک مراسم چهلم آقا سعید شده‌ بود. من و آقا جابر داشتیم توی کانون ابوذر پلاکاردهای مربوط به مراسم رو می‌نوشتیم و سیدمهدی عطایی هم کمک‌حال ما بود. احساس می‌کردم سید مهدی خیلی به سعید علاقه‌منده و از اینکه فقط مدت کوتاهی قبل از شهادت‌ سعید، او را شناخته افسوس می‌خورد. خودش می‌گفت دوست داشت یه یادگاری از سعید داشته باشه. دفعه بعدی که سید رو دیدم به همون سبک سعید، جلیقه سبزرنگ رو درآوردم و بهش بخشیدم. هرچند خیلی دوست داشتم خودم نگهش دارم. هروقت هم که باهم بودیم صحبتمون بیشتر راجع به آقاسعید بود و از ذکر خاطرات سعید، شیرینی و حلاوت خاصی رو درک می‌کردیم. بعدها سیدمهدی گفت با همون لباس و به عشق سعید چندباری تفحص شهداء هم رفته و تا الانم اون لباس رو پیش خودش نگه داشته. راوی؛ آقای محمود #برزه #خاطرات_سعید ___________ ✍ کانال شلمچه کجا بودی ؟ (خاطرات شهید سعید شاهدی سهی) @shalamchekojaboodi