در کنار اقتدارش کارِ دشمن آه بود نور امیدی برای هر دلِ گمراه بود خط و ربطش منتهی میشد به اخلاص و عمل منبرش عالی ترین سنگر وَ پایگاه بود کوخ های بی تجمّل را همیشه دوست داشت از جفایِ ساکنانِ کاخ ها آگاه بود ظالمانی بی غم و بی درد، با دنیا رفیق دوستدارِ آرزوهای کم و کوتاه بود با غضب نابود کرد آثارِ استکبار را سخت از تبعیض بیزار و عدالتخواه بود در سلوکش زندگی تفسیر میشد بندگی عارفِ سیر إلی الحق بود؛ روح الله بود انقلابش را به دست حضرت منجی سپرد جمعه جمعه عاشق و چشم انتظارِ ماه بود رفت و ایران شد پریشان-حال‌! از تهران و قم- -تا جماران از فراقش غرقِ اشک آه بود! @shia_poem