#امام_حسن_عسکری_علیه_السلام #شهادت #غزل برای من شده زندان تمامی دنیا. و، جانم آمده بر، آستانه ی لبها. رسیده دفتر عمرم به نقطه ی سر خط. که گشته عمر کمم مثل مادرم زهرا. کنار بستر بابا بیا که بلکه شود. به نور روی تو روشن دو دیده ام بابا. غزل مصیبت مرگ مرا سروده اجل. که بسته رخت سفر را دلم، از این دنیا‌. نشسته گرد یتیمی به چهره ی ماهت. برای تو نگرانم که می شوی تنها. به حال روز پریشان من مکن گریه. که بعد من شوی آواره در دل صحرا. دوانده ریشه به کل وجود من، این زهر. مرا هم از نفس انداخته، و، هم از پا. اگر چه شد به جوانی قدم کمان لکن. نکرده میخ در آزرده پهلوی من را. به زهر کینه اگر لاله لاله شد جگرم. ندیده خواهر من طشت خون دلها را. اگر چه زخم ز برخورد کاسه شد لب من. نخورده بر لب من چوب خیزران اما. اگر چه آب به لبهای من رساندی تو. ولی زدی به دلم داغ روضه ی سقا. دلم خوش است به زانو گرفته ای سر من. نرفته بر سر زانوی من سرت بابا. ولی امان ز غریبی که داشت بر زانو. سر عزیز دلش را به ظهر عاشورا. #رسول_رشیدی_راد #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_شعر_آئینی @shia_poem