🔴 یک سوال بی جواب ظاهرا حدود ۷۰ سال پیش اسراییل و متحدانش طی معاهده ای قسمتهای زیادی از کشور دوست و برادر ، فلسطین را اشغال کردند و ما تا به امروز برای حمایت از مردم مسلمان و مظلوم فلسطین اسراییل را به رسمیت نمیشناسیم و با این کشور ظالم مسابقه هم نمیدهیم. از طرفی حدود یک قرن قبل از آن واقعه هم کشور روسیه در دو نوبت قسمتهای زیاد از خاک مردم مسلمان ایران را اشغال کرد !! حال چگونه است که ما کشوری که خاک خودمان را اشغال کرده به رسمیت میشناسیم اما کشوری را که خاک دیگران را تصرف کرده به رسمیت نمیشناسیم؟ اگر کسی جوابی بدهد ، مرا یک عمر بنده خود کرده است . 🔴 1⃣ نویسنده محترم تلاش کرده با سفسطه و قیاسی مع الفارق برداشت خطای خود را به مخاطب تلقین نماید. 2⃣ به رسمیت نشناختن اسرائیل بخاطر جعلی بودن آن است لیکن روسیه یک کشور جعلی نیست. 3⃣ جنگ ایران و شوروی مربوط به عصر حاکمیت تزارها بوده است و بخش های از ایران که البته بر طبق برخی نقل های تاریخی خود داوطلب خورمختاری هم بودند به عنوان غرامت طبق یک معاهده بین المللی ظالمانه از ایران جدا شد. تفاوت است بین تلخی جدایی ناشی از طلاق تا انفصال به عُنف!! 4⃣بر مبنای حقوق بین الملل از آنجا که پس از معاهدات گلستان و ترکمنچای، این سرزمینها به دولت روس واگذار شد و واگذاری سرزمین تکلیفی برای ایران و حقی برای روس بود به محض انجام پایان یافته تلقی می شود و دیگر نمی توان ادعای استرداد را مطرح کرد. 5⃣ طبق توافق ترکمانچای و خصوصاً پس از استقلال کشورها از شوروی تعهد ایران مادام العمر است. البته شاید برخی دوستان با پیشنهاد پاره کردن تعهدات بین المللی، نسخه های صدام حسینی و شبه ترامپی تجویز کنند! 6⃣ آنچه که بیش از دست دادن قفقاز و ... ناراحت کننده و تلخ است حاکمیت نالایقانی همچون قاجارها و پهلوی هاست که به پای نالایقی خود و برای خوشایند ابرقدرت ها قفقاز و بحرین و... قربانی کردند. و صدالبته کابوس وحشتناک تر مربوط به کسانی است که خواب بازگشت پهلوی میبنند!! 7⃣ مقدمات شکل گیری رژیم غاصب صهیونیستی با ادعای از نیل تا فرات، طبق یک نقشه تعریف شده هرتصلی و تکلیف شده استعماری و افسانه های هولوکاستی بود و ظلم و کودک کشی و اشغالگری این رژیم همچنان با چراغ سبز آمریکا و انگلیس همچنان ادامه دارد. 8⃣ در پایان سوال دوست محترم نوشته اند اگر کسی جوابی بدهد مرا بنده ی خود کرده است. امیدوارم با معرفت بیشتر همه بنده خدا باشیم و بس. به همین بهانه یادآوری می کنم که هیچ سند معتبری برای جمله منسوب به حضرت علی(ع)مبنی بر «مَن عَلِّمَنی حَرفاً فَقَد صَیّرنی عَبدا» ذکر نشده است.