تعلیقات
❇️ درنگی در غفلت از پدیده ارتباطات اجتماعی روحانیت، حکمرانان و مردم (فقر رسانه اجتماعی) 🔻 یکی از نقاط تمرکز اتفاقات اخیر بر روی نهاد دین و روحانیت است. رسانه تصویری از این نهاد در ذهن جوان و بخشی از جامعه ایجاد کرده است که او را صاحب یک قضاوت و تصویر قطعی درباره ، و کرده است. 🔻 اکنون در میانه ها و ها هستیم. اما این تصویرسازی کاذب زمانی موفق می‌شود که جای عنصر واقعی خالی باشد. یعنی: 📍ما خود را روایت نکردیم که روایت می‌شویم... 🔻 ما در تراث تمدنی شیعه دارای سرمایه‌ای هستیم که نام آن را شیعه میگذارم. حضور بی‌واسطه و میدانی نمایندگان نهاد دین در بین مردم به ساخت واقعی کمک می‌کرد. نفس این حضور و اجازه روایت شدن های کاذب را نمی‌داد. 🔻 بعد از ترورهای دهه شصت، انقلاب این رسانه عظیم را به‌جهت امنیتی دچار محدودیت کرد تا به مرور حتی بعد از برطرف شدن شرایط خاص، این نوع زندگی به فرهنگ حاکم تبدیل شد. 🔻 و بخشی از روحانیون و مسئولین به‌مرور تغییر کرد. همین فاصله بین مردم، نهاد دین و حاکمیت زمینه اثرگذاری را فراهم کرد. 🔻 دسترسی به علما، مراجع، ائمه جمعه، مسئولان شهری و استانی با دشواری و گاه مانع جدی همراه شد در حالی که تا دیروز همه در کنار هم زندگی می‌کردند. بین مردم، حاکمان و روحانیون فاصله‌ای نبود. انتقاد، پیشنهاد، همکاری، تعامل، یعنی همه‌ی عناصر تحقق وجود داشت. ❌ اما پدیده ماشین‌های شیشه دودی و پرستیژهای کاذب به یک معضل جدی فرهنگی بین برخی مسئولان و کارگزاران تبدیل شد. 🔻 وجود زمینه ارتباطات اجتماعی در گذشته موجب می‌شد هنگام ، مقبولیت آن دسته، اثرگذار بود و مسائل به هزینه کم حل می‌شد. چون مقدمات قبلاً در ذهن جامعه ساخته شده بود. 🔻 اما امروز بسیاری از روحانیون، حتی ائمه جماعات و جمعه، بسیاری از مسئولین، و زیستن مردمی را اساساً بخشی از زندگی خود نمی‌دانند و حتی گاه ضد ارزش تلقی می‌شود. به‌همین سادگی یک رسانه اثرگذار را از دست دادیم. ❌ امروز ناگزیز از احیای این ظرفیت بزرگ و هستیم. باطل السحر بسیاری از توطئه‌های دشمن همین است. 🆔 @taalighat
385 مشاهده