↫ بسمـ الله الرحمنـ الرحیمـــ ↬ 🎴 الٰهُمَّ صَلِّ علیٰ مُحمدٍ و آلِ مُحمدٍ و عَجِّل فرَجهم . یکی دیگر از مواضع اعراب نیابنی،مضارع معتل آلاخر هستش. مضارع معتل الآخر بر سه قسم است. ۱. معتل الآخر به الف مثل یَخشَیٰ،یرضی،یَرقیٰ که اعرابش در حالت رفع و نصب تقدیری است مثل یَخشی الصالحُ ربَّه،یخشی مضارع مرفوع به ضمه مقدره بر الف است مثال دوم،لن یرضیٰ العاقل بالاذی یرضی مضارع منصوب به فتحه مقدره است. اما در حالت جزم الف او حذف میشود مثل لَمْ یخشَ المنافقُ ربَّه علامت جزم،حذف الف است(از فتحه شینِ یخشَ متوجه میشویم که حرف عله محذوف الف بوده) ۲.معتل الاخر به واو مثل یسمُو،یصفُو،یبدُو حکم این نوع معتل،علامت رفعش تقدیری است،علامت نصبش فتحه ظاهری است،و علامت جزمش حذف حرف عله است مثل یبدُو زیدُ،اَنْ یَبْدُوَ،لم یَبدُ( از ضمه دالِ یبدُ متوجه میشویم که حرف عله محذوف واو بوده) ۳.معتل الآخر به یاء مثل یمشِیٖ حکم این نوع از معتل دقیقا مثل سابق است. توجه احکام فوق مختص به صِیَغ ۱۴،۱۳،۷،۴،۱ میباشد چون سایر صیغ در بحث افعال خمسه حکمشان گفته شد،صیغه های ۶ و ۱۲ هم که مبنی هستند و مورد بحث نیستند چون این بحث از کتاب در خصوص اعراب است. صفحه ۱۵۵ تا ۱۵۷ 🚦 @talcheslkotob