↫ بسمـ الله الرحمنـ الرحیمـــ ↬ الٰهُمَّ صَلِّ علیٰ مُحمَّدٍ و آل مُحمَّدٍ و عَجِّل فرَجَهُم. #النحو_الوافی. 🔹زیادةٌ و تفصیلٌ🔹 💥أ-از جمله الفاظِ ملازم با"ابتدا"،کلمه طوبیٰ است،و خبر این مبتدا همیشه جار و مجرور است مثل طوبیٰ للصّالِحٍ 💥ب-شبه جمله،همیشه متعلق به عاملی است،اما اگر عاملی که "تعلق" به آن صحیح باشد،یافت نشود،متعلق میشود به "اسناد" #منظور از اسناد،نسبتی است که بین دو رکن واقع شده است. مثل "حیثُ جرَا فَهما حرفانِ"،که حیثُ متعل است به نسبتی که بین "هما حرفان" واقع شده است(تثبت حرفیتُهما حیث جرَّا ) 💥ج-گفتیم که "ظرف زمان"خبر از اسم ذات نمیشود مگر اینکه فایده داشته باشد،و این فایده به یکی از شروط زیر محقق میشود، ⚡️۱.ظرف زمان "مختص" شود یا به "نعت" مثل 'نحنُ فی یومٍ سعیدٍ' یا به "اضافه" مثل 'نحنُ فی شهرِ العیدِ' یا به "علمیت" مثل نحنُ فی رمضان،که جر ظرف به "فی"واجب است،و جار و مجرور در محل رفع،خبر هستند،و ظرف اصطلاحی نیستند. ⚡️۲.مبتدایِ ذات از اُموری است که تکرار میشود،مثلا بعضی اوقات هست و بعضی اوقات نیست،مثل البُرتقال شهورَ الشتاءِ(در این حالت نیز جرش به "فی" جایزاست و اگر مجرور شود،ظرف اصطلاحی نیست) #منظور از ظرف اصطلاحی،وقتی است که "منصوب" شود. ⚡️۳.مبتدائی که "ذات" است،صلاحیت دارد برای تقدیر "مضافی" که اسم معناست مثل الکتابُ صَباحاً به تقدیر قرائةُ الکتابِ صباحاً،در این حالت این ظرف "منصوب" و در محل رفع است. #خلاصه ۳۹۶ تا ۳۹۸(ادامه دارد) @talcheslkotob