#راه_روشن 🌹امام حسین علیه‌السلام فرمودند: 🔺رُبَّ ذَنبٍ أحسَنُ مِن الاعتِذارِ مِنهُ؛ 🔻بسا گناهى كه عذرش بدتر از خود آن گناه است . 📚بحارالأنوار، جلد۷۸، صفحه۱۲۸، حدیث۱۱ #راه_روشن 🌹امام خمینی (ره): 🔺سیدالشهدا علیه‌السلام هم که کشته شد، نه اینکه رفتند یک ثوابی ببرند، ثواب برای او خیلی مطرح نبود، رفت که این مکتب را نجاتش بدهد، اسلام را پیشرفت بدهد، اسلام را زنده کند. ۱۳۵۸/۰۴/۱۷ #راه_روشن 🌹امام خامنه‌ای: 🔺انقلاب حسینی یک انقلاب صامت نیست، یک انقلاب ناطق است؛ یک قیامی است که بلندگویش کار میکند. انقلاب حسینی به برکت همین رجزهایی که خوانده شده،‌ به برکت حرف‌ها و خطبه‌هایی که حسین‌بن‌علی زده ایراد کرده و بعد از واقعه‌ی عاشورا آنچه زینب کبریٰ (س) و بقیّه‌ی زنان خاندان عصمت و طهارت و امام سجّاد (ع) گفته‌اند و خوانده‌اند، واقعه‌ی عاشورا چهره‌ی‌ خودش را مجسّم و روشن میکند. ۱۳۵۲/۱۱/۱۲

🔶 سخنرانی حاج آقا حسینی با موضوع: لذت های معنوی 💕 حقیقت لذت معنوی و عقلانیت دین 🏴 شب هشتم محرم ۱۴۰۰ 🌷 @IslamlifeStyles

🛑🏴شب هشتم| حضرت علی اکبر (ع) جوانان بنی‌هاشم بیایید علی را بر در خیمه رسانید خدا داند که من طاقت ندارم علی را بر در خیمه رسانم

🏴 #روایت_کربلا | علی‌اکبر، اسماعیلِ امام حسین(علیه‌السلام) بود که به کام مرگ فرستاد ▪️رهبر انقلاب: وقتی که همه‌ی اصحاب امام حسین علیه السلام به شهادت رسیدند و کسی غیر از خانواده‌ی او باقی نماند، علی اکبر از خیمه گاه خارج شد. پیش پدر آمد و گفت: پدر! اکنون اجازه بده تا من بروم بجنگم و جانم را قربانت کنم. هیچ مقاومتی نکرد و به او اجازه داد! این دیگر اصحاب و برادرزاده و خواهرزاده نیست که امام به او بگوید نرو، بایست؛ این پاره‌ی تن و پاره‌ی جگر خود اوست! این انفاق امام حسین علیه السلام است؛ این اسماعیل حسین علیه السلام است که به میدان میرود. امام حسین علیه السلام نگاهی از روی نومیدی به قدّ و قامت علی اکبر انداخت. گفت: خدایا! خودت شاهد باش. جوانی را به جنگ و به کام مرگ فرستادم که از همه‌ی مردم، شبیه‌تر به پیغمبر صلی الله علیه و آله بود. ۱۳۷۴/۳/۱۹ #ملت_حسین_به_رهبری_حسین

علی اکبر که به میدان رفت، یک تنه میمنه را به میسره آورد و دریای سپاه دشمن را به پیچ و تاب درآورد. در آن بازار آهنگری در میان معرکه‌ی فولاد، دست و بازوی یداللهی‌اش، صنعتگری می‌کرد. هر ضربت شمشیر علی که پایین می آمد طنین لا حَولَ و لا قُوّةَ إلّا باللَّه حسین(ع) بود که به آسمان می رفت. آنچنان برگریزانی به پا کرد که خلوتی و تُنُکی در شجره‌ی خبیثه پدیدار آمد. تشنگی را بهانه کرد تا برای آخرین بار به دیدار آفتاب رود. سرمست از چشمه‌ی خورشید به میدان آمد در حالی که رخساره برافروخته بود. تو گویی ابراهیم خلیل‌الرحمان (ع) بود که به منجنیق عذاب اندرافتاده و در آتش نمرودیان گرفتار آمده. اشبه‌الناس به رسول‌الله (ص) به میدان رفته بود و گرد و خاک معرکه چون خوابید، دشت پر از پیمبر شده بود. چشم آفتاب از هزار تکّه‌ی آینه مکدّر شد، آنگاه که نوه‌ی حیدر کرّار، به سنگ و نعل و سنان، مکرّر شد. علی اکبر رفت تا بعد از او برای همیشه خاک بر سر دنیا شود. #ما_ملت_امام_حسینیم #محرم ‌ ✍#زهرا_محسنی_فر

▪️علی‌اکبر که بر زمین افتاد/ آسمان، آفتاب را گم کرد ▪️آنچنان زخم روی زخم آمد / که عدو هم حساب را گم کرد ▪️خواست تا خیمه پر کشد اما / شیر زخمی عقاب را گم کرد ▪️پدر آمد به یاری‌اش برود / من بمیرم رکاب را گم کرد ▪️پسر بوتراب بین تراب / نوه‌ی بوتراب را گم کرد ▪️جلد قرآن خویش پیدا کرد / برگه‌های کتاب را گم کرد