✍#ایرنیان_زمینه_ساز_ظهور امام باقر (علیه السلام) می فرماید:«کَأَنِّی بِقَوْمٍ قَدْ خَرَجُوا #بِالمَشْرِقِ یَطْلُبُونَ #الحَقَّ فَلا یُعْطُوْنَهُ ثُمَّ یَطْلُبُونَ فَلا یُعطَونَهُ فَاِذا رَأَوْا ذَلِکَ وَضَعُوا سُیُوفَهُمْ عَلی عَواتِقِهِمْ فَیُعْطَوْنَ مَا سَأَلُوهُ فَلا یَقْبَلُونَهُ حَتَّی یَقُومُوا وَلا یَدْفَعُونَها اِلاَّ اِلی صاحِبِکُمْ قَتْلاهُمْ #شُهَداءٌ اَما#اِنِّی_لَوْ_اَدْرَکْتُ_ذَلِکَ_لَاِسْتَبْقَیْتُ_نَفْسی_لِصاحِبِ هَذا الاَمْرِ» گویی قومی را می‌بینم که از شرق در طلب حق قیام کرده‌اند؛ ولی بدانان نمی‌دهند و باز مطالبه می‌کنند، اما بدان‌ها نمی‌دهند. پس چون چنین می‌بینند، شمشیرهای خود را بر دوش می‌گیرند. در آن هنگام آنچه را می‌خواهند به آنان می‌دهند؛ ولی نمی‌پذیرند تا اینکه پیروز می‌شوند و آن را جز به صاحب الامر (علیه السلام) تسلیم نمی‌کنند. کشتگان آنان شهیدند. اگر من آنان را درک کنم، جانم را برای صاحب الامر می‌گذارم (غیبت نعمانی ج 50 ،ص 273)