@saLhintamhamasir

ذکر روز سه شنبه یا ارحمر الراحمین @saLhintanhamasir

بسم الله الرحمن الرحیم 📖 فَوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ 💠 ن روز سخت وای بر آنان که (وعده حق و کتاب و رسول او را) تکذیب کردند. #سوره_طور_آیه_۱۱ #تفسیر_صفحه_۵۲۳ 🔑تكذيب كنندگان منطق ندارند، سرگرم شدن به ياوه‌ها و پوچى‌ها سبب تكذيب آنان شده است. 💠💠

💠شرح زیارت جامعه کبیره ۹۷🌺

🍁خدایا ناامیدی ها را 💛خط بزن وعشق را 🍁بر ما ببخش و تقدیرمان را 💛چنان زیبا بنویس که گویی 🍁در بهشت زندگی میکنیم 💛ای دوست در واپسین 🍁روزهای پاییز به اندازه‌ی 💛تمام برگ های رقصان پاییز 🍁برایتان آرزوهای خوب دارم

🍀#آشتی با خدا ۵۷ گوهر پاک از کجا عالم خاک ازکجا با توجه به نکات فوق است که تأکيد مي شود «خودِ» انسان، حدّ ندارد ولي به هر چيزي كه توجه كند حدّي متناسب با همان چيز پيدا مي كند. 💢 و اگر چيزي كه انسان به آن توجه مي كند حدّ نداشته باشد، «خود» انسان هم خود را بي حدّ احساس مي کند و يا بهتر بگويم بي حدّي خود را مي يابد. ⭕️ كسي كه به ماديات تعلق پيدا کند در حد ماديات خود را محدود مي کند و كسي كه به معنويات تعلق پيدا کند در حد وجود بيکران آن ها وسعت مي يابد، چون استعداد وسعت يافتن در ذاتش هست. پيامبر اكرم(ص) مي فرمايند: «اَلْانَ قِيامَتِي قائم» هم اکنون قيامت من قائم است. چون رسول خدا(ص) به قيامت توجه دارند خود را در قيامت مي يابند. ❤️⭕️ يا امير المؤمنين(ع) مي فرمايد: «لَوْ كُشِفَ الْغِطاءُ مَا ازْدَدْتُ يَقيناً» اگر پرده ها كنار بروند من چيز اضافه تر از آنچه فعلاً از عالم غيب مي بينم، نمي بينم، يعني آن حضرت همه پشت پرده را مي بينند، و اين به دليل آن است كه هر چه انسان بيشتر از «بدن» فاصله بگيرد، بيشتر با «خود»ش رو به رو مي شود و چون «خود»ش بي حدّ است به دنياي بي حدّ سفر مي كند و در تمام عوالم هستي حاضر مي شود. 👌⭕️ نفس انسان از آن لحاظ كه داراي ذات مجرد کاملي است و ظرف همه ي اسماء الهي مي باشد، در همه مراتب هستي حاضر است و همه عالم - از ملك تا ملكوت- را در برگرفته است، اما «خود» را در جائي حس مي كند كه به آن توجه دارد! گفت: گر در طلب منزل جاني، جاني گر در طلب لقمه ناني، ناني اين نكته به رمز گويمت تا داني هر چيز كه اندر پي آني، آني انسان با چنين وسعتي، اگر توجه «جان» خود را به ماده و مادّيات بيندازد سخت محدود مي شود، هر چند که در ذات خود نامحدود باشد! و چون در قيامت به خود آيد خود را در فشاري فوق العاده احساس مي کند، زيرا از يک طرف در ذات و فطرت خود، نامحدود است، از طرف ديگر خود را گرفتار دنيا و موجودات محدود کرده است و در آن جا با خودي روبه روست که با تعلق به دنياي محدود، جواب خودِ نامحدود خود را نداده است. گفت: خويشتن نشناخت مسكين آدمي از فزوني آمد و شد در كمي خويشتن را آدمي ارزان فروخت بود اطلس خويش را بر دلق دوخت 💠 آيا آدمي كه به بزرگي همه عالم است بايد «خود» را به دنيا محدود كند؟! كسي كه چنين كند در واقع «خود»ش را زنداني كرده است. چون در ذات خود وسيع است ولي خود را به عالم ماده، محدود كرده است. 💢❤️ همان طور که اگر كسي طالب باشد در سطح شهر قدم بزند و به كوهسار و دشت و جنگل برود ولي او را به زندان بيندازند، محدود شده است و روح او آزار مي بيند. انسان هم اگر خود را به دنيا محدود کند، عملاً خود را زنداني کرده است چون حدّ او بيشتر از دنياست. مولوي قصه ي چنان انسان هايي را مثل مرغي مي داند که خود را در قفس زنداني کرده و مانند موش زندگي خود را محدود به سوراخ تنگ و تاريکي نموده و لذا مانند مرغي که در قفس از گربـه مي ترسـد، از مرگ - که مي خواهد آن ها را از قفس دنيا به عالمي منتقل کند که به گسترة ذات و نفس آن ها است- مي ترسند، مي گويد: آب و دانه در قفس گر يافته ست آن ز باغ و عرصه اي در تافته ست اگر در قفسِ دنيا به نان و آبي مي رسند، از آن طرف از باغ و آن همه وسعت محروم شده اند. مرغ جانش موش شد سوراخ جو چون شنيد از گربكان او عرجوا 💢 وقتي در قفس با گربه روبه رو شود، گربه دست دراز مي کند تا او را بگيرد، مثل موش مي خواهد سوراخي پيدا کند و فرار کند. ز آن سبب جانش وطن ديد و قرار اندر اين سوراخ دنيا موش وار ⭕️ و به جهت ترس از مرگ همواره به دنبال آن است که در همين قفس دنيا راه و چاره اي پيدا کند. ❤️⭕️ هم در اين سوراخ بنايي گرفت در خور سوراخ دانايي گرفت تمام شعور خود را در حدّ تعامل با دنيا و آبادکردن آن به کار برد. پيشه هايي كه مر او را در مزيد كاندر اين سوراخ كار آيد گزيد ز انكه دل بر كند از بيرون شدن بسته شد راه رهيدن از بدن ⭕️⭕️ چون نخواست به بالاتر از اين دنيا نظر کند، دنيا تمام افق شخصيت او را پر کرد، و چون عنکبوت زندگي خود را بر تارهاي نااستوار دنيا بنا کرد، در حالي که مي توانست چون عنقا در کوه قافِ قربِ به حق منزل کند. ❤️ عنكبوت ار طبع عنقا داشتي از لعابي خيمه كي افراشتي گربه كرده چنگِ خود اندر قفص نام چنگش درد و سرسام و مغص دردسرهاي آزاردهندة دنيا همان پنجه هاي گربة دنيا است که به سوي انسان هاي اسير قفس دنيا دراز شده. گربه مرگ است و مرض چنگال او مي زند بر مرغ و پر و بال او گوشه گوشه مي جهد سوي دوا مرگ چون قاضي است و رنجوري گوا آدم ها در قفس دنيا وقتي با گربة مرگ و مرض روبه رو مي شوند، پر و بال مي زنند چگونه از دست مرگ رها شوند. ⭕️💢⭕️ چون پياده ي قاضي آمد اين گواه كه همي خواند ترا تا حكم گاه پيام مرگ خبر از آن مي دهد که خداوند تو را به عالم ديگري دعوت کرده اس

ت. 👌💢 مهلتي مي خواهي از وي در گريز گر پذيرد شد و گرنه گفت خيز ولي به جاي آماده شدن براي آن عالم از او مهلت مي خواهي. جستن مهلت دوا و چاره ها كه زني بر خرقه ي تن پاره ها تلاش براي فرار از مرگ از طريق دکتر و دارو، راه چاره نيست. ⭕️💢😂 عاقبت آيد صباحي خشم وار چند باشد مهلت آخر شرم دار عاقبت با برخوردي سخت تو را مي گيرند، در حالي که از فرصت ها هيچ بهره اي نبرده اي. عذر خود از شه بخواه اي پر حسد پيش از آن كه آن چنان روزي رسد بايد قبل از آن که فرصت تمام شود جهت جان را به سوي آن عالم و خداوند هستي انداخت. ⭕️💢 و آن كه در ظلمت براند بارگي بركند زآن نور دل يك بارگي هرکس در ظلمت دنيا مشغول شد ديگر دلش به کلي از عالم نور و قيامت برکنده مي شود. مي گريزد از گواه و مقصدش كان گوا سوي قضا مي خواندش متأسفانه از هر آن چه او را به مقصد ابدي مي خواندش گريزان است. ⭕️⭕️💠⭕️⭕️ انسان در صورتي مي تواند با «خود» واقعي اش به سر ببرد كه توجه «جانش» به عالم نامحدودِ غيب معطوف شود - عالمي که داراي وسعتي است به وسعت انسان-، در آن صورت با همه ي هستي مرتبط خواهد شد و همه هستي، حدّ او مي شود. مانند پيامبران و ائمه(ع)كه با همه عالم زندگي مي كنند! درست برعکس افرادي كه با مدل فنجان چاي شان زندگي مي كنند و يا گرفتار نگاه به نامحرم اند، اين افراد در قيامت كه پرده ها كنار مي روند شديداً تحت فشاراند و در آتش جهنّم «خود» را در فشار و تنگنا مي بينند. روايات نيز متذکر همين فشار بسيار زياد اهل جهنّم است و اين عذابي است کنار بقيه ي عذاب هايي که در جهنّم هست. 💢 زيرا كه آن افراد در همين دنيا «خود» را از نظر به حقايق نامحدود، محروم كرده اند، منتهي در اين جا آن محروميت بزرگ، به جهت غلبه ي نفس امّاره براي آنها آشكار نيست كه چه بلايي بر سر جانشان آورده اند و جانشان را در محدوده عالم ماده در فشار قرار داده اند. 💢⭕️💢 باش تا روزي كه آن فكر و خيال بر گشايد بي حجابي پر و بال كوه ها بيني شده چون پشم نرم نيست گشته اين زمين سرد و گرم نه سما بيني، نه اختر ، نه وجود جز خداي واحد حي ودود باش تا خورشيد حشر آيد عيان تا ببيني جنبش جسم جهان 💢💢💢 ادامه دازد ... استاد طاهرزاده @saLhinyanhamasir