روضه امام رضا(علییه السلام) در روز اول محرم : عن إبراهيم بن أبي محمود قال: قال الرضا عليه السّلام إنّ المحرّم شهر كان أهل الجاهلية يحرّمون فيه القتال فاستحلّت فيه دماؤنا و هتكت فيه حرمتنا و سبي فيه ذرارينا و نساؤنا و أضرمت النيران في مضاربنا و انتهب ما فيه من ثقلنا و لم ترع لرسول اللّه صلّى اللّه عليه و اله و سلّم حرمة في أمرنا، إنّ يوم الحسين أقرح جفوننا و أسبل دموعنا و أذلّ عزيزنا، يا أرض كربلاء أورثتينا الكرب و البلاء إلى يوم الانقضاء فعلى مثل الحسين فليبك الباكون فإنّ البكاء عليه يحطّ الذنوب العظام، ثمّ كان أبي عليه السّلام إذا دخل شهر المحرّم لا يرى ضاحكا و كان الحزن يغلب عليه حتّى تمضي منه عشرة أيّام فإذا كان يوم العاشر كان ذلك اليوم يوم مصيبته و حزنه و بكائه و يقول: هو اليوم الذي قتل فيه الحسين عليه السّلام‏

عن الرّيان بن شبيب قال: دخلت على الرضا عليه السّلام في أوّل يوم من المحرّم فقال لي: أصائم أنت؟ فقلت: لا، فقال إنّ هذا هو اليوم الذي دعى فيه زكريا فقال: ربّ هب لي من لدنك ذريّة طيّبة فاستجاب اللّه له و نادته الملائكة أنّ اللّه يبشّرك بيحيى فمن صام هذا اليوم ثمّ دعى استجاب اللّه له كما استجاب لزكريا، يابن شبيب إن كنت باكيا لشي‏ء فابك للحسين [بن علي بن أبي طالب‏] «1» فإنّه ذبح كما يذبح الكبش و قتل معه من أهل بيته ثمانية عشر رجلا و لقد بكت السماوات السبع و الأرضون لقتله و لقد نزل إلى الأرض الملائكة أربعة آلاف لنصره فوجدوه قد قتل فهم عند قبره شعث غبر إلى أن يقوم القائم فيكونوا من أنصاره و شعارهم يالثارات الحسين، يابن شبيب، لمّا قتل جدّي الحسين أمطرت السماء دما و ترابا أحمر، يابن شبيب إن بكيت على الحسين حتّى تصير دموعك على خدّيك غفر اللّه لك كلّ ذنب أذنبته صغيرا كان أو كبيرا و إن أسرّك أن تلقى اللّه عزّ و جلّ و لا ذنب عليك فزر الحسين عليه السّلام و إن سرّك أن تسكن الغرف المبنيّة في الجنّة مع النبيّ و آله صلوات اللّه عليهم فالعن قتلة الحسين، و إن سرّك أن يكون لك من الثواب مثل ما لمن استشهد مع الحسين فقل متى ما ذكرته: يا ليتني كنت معهم فأفوز فوزا عظيما، و إن سرّك أن تكون معنا في الدرجات من الجنان فاحزن لحزننا و افرح لفرحنا و عليك بولايتنا فلو أنّ رجلا تولّى حجرا لحشره اللّه معه يوم القيامة

منازل السایرین منزل اول: تصفیه و تهیأ

#منازل السائرین ✅منزل دوم: موانع همراهی با سید الشهداء [نزول الحسين عليه السلام كربلاء] ثمّ نادى عليه السلام بأصحابه و رحل من موضعه حتى نزل كربلاء في يوم الأربعاء أو الخميس، و ذلك في اليوم الثاني من المحرّم سنة إحدى و ستّين، ثمّ أقبل على أصحابه، 3⃣ فقال: الناس عبيد الدنيا، و الدين لعق على ألسنتهم يحوطونه ما درّت معايشهم، فإذا محّصوا بالبلاء قلّ الديّانون. ثمّ قال: أ هذه كربلاء ؟ فقالوا: نعم. فقال: هذا موضع كرب و بلا، هاهنا مناخ ركابنا، و محطّ رحالنا، و مقتل رجالنا، و مسفك دمائنا. فنزل القوم و حطّوا أثقالهم ناحية من الفرات، و ضربت خيمة الحسين لأهله و بنيه و بناته، و ضرب إخوته و بنو عمّه خيامهم حول خيمته،

#منازل السائرین ✅ منزل دوم: موانع همراهی با سید الشهداء

⬆️قطعه ایی از حرم،حسینیه میرزا اربابی دارالبکاء جایی که ارواح بکائین بر ارباب بی کفن جمع شان جمع می شود. فرصت کردید دعوت شید

#معیار عمل

#کربلا جام بلای اولیاء

#جام بلا هر که در این بزم، مقرب تر است جام بلا ، بیشترش می دهند " باده گساران شراب الست باده ی خونین جگرش می دهند هر که در این عرصه ، چو سیمرغ شد معرفت و بال و پرش می دهند هر که شود ، محرم اسرار عشق گوش و زبان دگرش می دهند هر که به محراب بقا ، خیمه زد مژده ی وصل سحرش می دهند هر که شود ، لایق پروانه گی داغ دل و چشم ترش می دهند هر که فقط لاف ره عشق زد حال خوش مختصرش می دهند هر که بُود ، اهل ریا و فریب خرقه ی آلوده ترش می دهند هر که به تقلید ، مسلمان شود چشم و دل بی اثرش می دهند محتسب و قاضی میخواره را جایگهی زین بترش می دهند هر که نچیده گلی از باغ عشق شاخه ی بی برگ و برش می دهند هر که شود مست ، ز یاس خیال بوسه ی بی دردسرش می دهند

نماد مظلومیت عاشورا با چه رو خیمه بَرَم این سرِ آویزان را چه کنم مشکلِ این حنجر خون ریزان را به سفیدیِ گلوی تو کسی رحم نکرد رسمِ کوفی است بگیرند هدف، مهمان را دست و پایی زدی و باز تبسّم کردی پس خدا بوسه زند این دو لب خندان را بوسه بر این سرِ پاشیده ز هم مشگل نیست من چسان دفن کنم پاره ای از قرآن را مشگل اینجاست که سر نیزه امانت ندهد اهل غارت نکند رحم ، گُلِ پنهان را من دهم با چه زبانی خبرت را به رباب آب دادَست سه شعبه گلوی عطشان را بعد از این است که بر سینۀ من جا داری نزد مادر ببرم آهِ دِلِ سوزان را گریه بر معجرِ عمّه نرود از یادت وسط هلهله ها بدرقه کن یاران را تا به محشر ز غبار غم تو گریه بپاست ای عجب داغ تو کردَست بپا طوفان را سند مستند کرب و بلا حنجر توست بُرد مظلومیِ تو آبروی عدوان را عید قربان من است و تو همان ذبحِ عظیم و خدا مُهر قبولی زند این قربان را (محمود ژولیده)

*⭕معرفی دو کتاب پر از دروغ در زمینه وقایع عاشورا: «روضه الشهدا» و «اسرارالشهاده»(۱)* *🔸رسالت ما در برابر تحریفات دینی (۳)* 🔻انسان وقتى که در تاریخ نگاه مى‏کند، مى‏بیند که به سر این حادثه چه‏ها آورده‏اند! به خدا قسم حرف حاجى [نوری] حرف راستى است. *مى‏گوید : امروز اگر کسى بخواهد بر امام حسین علیه السلام بگرید، بر این مصیبتهایش باید بگرید، بر این تحریف ها و مسخ ها و دروغ ها باید بگرید.* *🔻کتابى است معروف به نام «روضة الشهداء» از ملا حسین کاشفى.* حاجى فرموده بود که این *داستان زعفر جنّى و داستان عروسى قاسم*، اول بار در کتاب این مرد آمده است. 🔻حقیقت این است که من این کتاب را ندیده بودم. خیال مى‏کردم در آن یکى دو تا از این حرفهاست. 🔻بعد که این کتاب را- که به فارسى هم هست و تقریباً در پانصد سال پیش تألیف شده است- [خواندم دیدم از این داستانها زیاد است.] 🔻ملا حسین کاشفى مردى است که واعظ هم هست، اتفاقاً این بى‏انصاف مرد باسوادى هم بوده است، کتابهایى هم دارد۰۰۰ 🔻تاریخش را که انسان مى‏خواند، معلوم نیست که او شیعه بوده یا سنى، و مثل اینکه اساساً یک مرد بوقلمون صفتى هم بوده است، 🔻در میان شیعه‏ها خودش را یک شیعه صد در صد متصلّبى نشان مى‏داده و در میان سنى‏ها خودش را حنفى نشان مى‏داده است. 🔻اصلًا اهل بیهق و سبزوار است. سبزوار مرکز تشیع بوده است و مردم آن هم فوق العاده متعصب در تشیع. 🔻اینجا که در میان سبزواریها بود، یک شیعه صد در صد شیعه بود. بعد مى‏رفت هرات. آنجا که مى‏رفت، به روش اهل تسنن بود. 🔻این مرد، واعظ هم بوده است. چون در سبزوار بود، ذکر مصیبت مى‏کرد. کتابى نوشته است به فارسى. 🔻اولین کتابى که در مرثیه به فارسى نوشته شده همین کتاب روضة الشهداء است که در پانصد سال پیش نوشته شده است، 🔻چون وفات کاشفى در 910، اوایل قرن دهم، بوده است و این کتاب یا در اواخر قرن نهم هجرى نوشته شده است یا در اوایل قرن دهم. قبل از این کتاب مردم به منابع اصلى مراجعه مى‏کردند. 🔻شیخ مفید (رضوان اللَّه علیه) ارشاد را نوشته است و چقدر متقن نوشته است. 🔻ما اگر به ارشاد شیخ مفید خودمان مراجعه کنیم، احتیاج به منبع دیگر نداریم. [در] تواریخ اهل تسنن، طبرى نوشته است، ابن اثیر نوشته است، یعقوبى نوشته است، ابن عساکر نوشته است، خوارزمى نوشته است. *🔻من نمى‏دانم این بى‏انصاف چه کرده است! من وقتى این‏ کتاب را خواندم، دیدم حتى اسمها جعلى است؛ یعنى در میان اصحاب امام حسین اسمهایى را مى‏آورد که اصلًا چنین آدمهایى وجود نداشته‏اند؛ در میان دشمنها اسمهایى مى‏برد که همه جعلى است؛ داستانها را به شکل افسانه در آورده است.* 🔻چون این کتاب اولین کتابى بود که به زبان فارسى نوشته شد، [مرثیه خوانها] که اغلب بى سواد بودند و به کتابهاى عربى مراجعه نمى‏کردند، همین کتاب را مى‏گرفتند و در مجالس از رو مى‏خواندند. *🔻این است که امروز مجلس عزادارى امام حسین را ما «روضه خوانى» مى‏گوییم. در زمان امام حسین روضه خوانى نمى‏گفتند، در زمان حضرت صادق هم روضه خوانى نمى‏گفتند، در زمان امام حسن عسکرى هم روضه خوانى نمى‏گفتند، بعد در زمان سید مرتضى هم روضه خوانى نمى‏گفتند، در زمان خواجه نصیرالدین طوسى هم روضه خوانى نمى‏گفتند. از پانصد سال پیش به این طرف اسم این کار شده «روضه خوانى».* *روضه خوانى یعنى خواندن کتاب روضة الشّهداء، همان کتاب دروغ.* *🔻از وقتى که این کتاب در دست و بالها افتاد، دیگر کسى تاریخ واقعى امام حسین را مطالعه نکرد و شد افسانه سازىِ روضة الشهداء خواندن.* *ما شدیم روضه خوان، یعنى روضة الشهداء خوان، یعنى افسانه‏ها را نقل کردن و به تاریخ امام حسین توجه نکردن.* 🔻گفت: «وَ زادَتِ التَّنْبورُ نَغْمَةً اخْرى‏»؛ بعد در شصت هفتاد سال پیش، مرحوم ملا آقاى دربندى پیدا شد. تمام حرفهاى روضة الشهداء را به اضافه یک چیزهاى دیگر، همه را یکجا جمع کرد که دیگر واویلاست! ▪️حماسه حسینی ج۱، صفحه 82-84-با تلخیص و ویرایش جزئی-