☑️رمان امنیتی #ستاد114 ☑️ 🔻قسمت بیست و ششم🔻 چند ثانیه پلک‌هایم را بهم فشار می‌دهم و سوالم را دوباره تکرار می‌کنم: -خانم نسرین، شما مطمئنی که این عکس تاماره؟ همانطور که مبهوت به من خیره شده جواب می‌دهد: -بله آقا، همونقدر مطمئنم که می‌دونم الان روزه. از او تشکر می‌کنم و از اتاقش خارجش می‌شوم تا یک راست سمت دفتر حاج صادق بروم‌. بخاطر اتفاقات دیروز و سهل‌انگاری بچه‌ها که منجر به مرگ آرش شد، به قدری از من عصبی است که حتی با اینکه می‌دانست سه شبانه روز است در سازمان مشغول کار هستم، امروز صبح برای دریافت گزارشات شب قبل و خداقوت‌های همیشگی‌اش به من سر نزد. مسئول دفترش با دیدن من رو ترش می‌کند: -راستش حاج آقا الان جلسه... ابروهایم را بهم می‌چسبانم: -زمان جلسه‌ی ایشون نیم ساعت دیگه‌س، لطفا هماهنگ کنید که ببینمشون. مسئول دفتر رئیس با اکراه تلفن را برمی‌دارد و داخلی چهار را شماره گیری می‌کند: -حاج آقا عذر می‌خوام که مزاحم شدم، راستش آقا عماد اومدن... بله، چشم. بعد از قطع گردن تلفن از روی صندلی‌اش بلند می‌شود و در حالی که به سمت دفتر حاج صادق راهنمایی‌ام می‌کند، می‌گوید: -فقط یه مقدار سریع‌تر که تداخل زمانی پیش نیاد. نگاهی یک وری به او می‌اندازم و وارد اتاق رئیس می‌شوم. در حال نوشتن مطلبی است که با دیدن من قید ادامه دادن را می‌زند: -بگو عماد، خیلی کار دارم. سرم را پایین می‌اندازم: -سلام آقا، باور کنید اتفاقات دیروز... حرفم را قطع می‌کند: -اگه می‌خواستم در مورد دیروز بدونم که همون دیروز خبرت می‌کردم، کار امروزت رو بگو. این یعنی حاج صادق هنوز هم به ادامه‌ی فعالیت من روی این پرونده امیدوار است. لبخندی می‌زنم و در حالی که عکس تامار را روی میزش می‌گذارم، می‌گویم: -آقا این خانم تامار عیلام گیندین هستن، مسئول پرونده‌ی سوریه‌سازی ایران با دو بازوی زنان و مذهب. حاج صادق نگاهی از بالای عینک به عکسی که به سمتش می‌گیرم می‌اندازد و می‌گوید: -تونستی بفهمی تو کدوم بخش کار می‌کنه؟ موساد یا... سرم را به مفهوم مثبت بودن جوابم تکان می‌دهم: -بله آقا، از افسران ارشد یگان فوق سری ۸۲۰۰ اسرائیله. حاج صادق بلافاصله می‌گوید: -اگه اینطوره که خیلی بعیده مغز متفکر عملیات باشه. از خودم دفاع می‌کنم: -آقا چندین و چند سال روی ایران و زنان و شیعه تحقیق کرده و تقریبا تمام جزئیات از اخلاق‌ها و علایق و سلایق خانم‌های ایرانی رو می‌دونه. با این اوصاف باید گزینه‌ی مناسبی واسه فرماندهی باشه؛ چون خیلی خوب می‌دونه که کجا باید چه حرکتی بزنه. حاج صادق با حوصله به حرف‌هایم گوش می‌کند و می‌گوید: -خودت که می‌گی، گزینه‌ی خوبی واسه فرماندهی میدانه. اگه بتونی بهش برسی و بزنیش تا چند هفته تیمی که توی کشور داره سردرگم می‌شن؛ ولی بعدش روز از نو روزی از نو. کمی حرفم را می‌سنجم و در نهایت می‌گویم: -آقا جسارتا شما از کجا مطمئنید که مغز متفکرشون اون نیست؟ حاج صادق دستی به موهای سفیدش می‌کشد و می‌گوید: -خب اعضای یگان سری ۸۲۰۰ برای میدان آموزش دیدند. برای لحظه... برای نبرد. مغز متفکر کسیه که عملیات‌ها رو به صورت کلان برنامه ریزی می‌کنه. سرم را تکان می‌دهم و می‌گویم: -بله درسته آقا، حق با شماست. حاج صادق از زحمات من و تیمم تشکر می‌کند و از من می‌خواهد تا هر چه زودتر بتوانم راهی برای حذف تامار پیدا کنم. از او اجازه می‌گیرم و به سمت اتاقم برمی‌گردم تا بعد از کمی استراحت خودم را شلوغی‌های شب سوم آماده کنم. شبی که قرار است اغتشاشگران آماده‌تر و با تجهیزات بیشتر پا به میدان بگذارند. روی صندلی اتاقم چشم‌هایم را می‌بندم و دو ساعت و بیست دقیقه‌ی بعد با صدای آلارم گوشی‌ام بیدار می‌شوم. از پشت پنجره‌ی اتاق به بچه‌ها نگاه می‌کنم که هر کدام مشغول‌ کار خود هستند. زخم لبم می‌سوزد؛ اما اهمیتی نمی‌دهم. خودم را به کنار اپراتور ستاد می‌رسانم و از طریق دوربین‌های کنترل ترافیک نگاهی به وضعیت شهر می‌اندازم. تعدادی که خیلی هم زیاد نیستند دوباره به داخل خیابان آمدند و سعی در همراه سازی مردم به خود دارند. یکی از دوربین‌ها تصویر زنی را نشان می‌دهد که رو سکو و موهایش را کوتاه می‌کند و دیگری چند خانم دیگر که روسری‌های خود را می‌سوزانند و آن یکی خانم جوانی که صورتش را پوشانده و لباسی یک دست سیاه به تن کرده و حلقه‌ای از پسرهای جوان دورش را گرفته‌اند... با اشاره به او از اپراتور می‌خواهم تصویرش را بزرگ کند، در کسری از به چشم‌هایم شک می‌کنم... چه چیزی در دست راست آن زن است... خدا امشب را خودش بخیر کند... یعنی قرار است مسلح به خیابان بیایند؟ یعنی افتتاح پروژه کشته سازی از بین مردم بی‌گناه و هزینه تراشی برای نظام به هر قیمتی... نویسنده: #علیرضا_سکاکی انتشار از کانال رمان امنیتی: @RomanAmniyati ‌➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ ❌کپی بدون قید آی‌دی کانال و ذکر نام نویسنده، به هیچ عنوان مورد رضایت صاحب اثر نیست❌

☑️رمان امنیتی #ستاد114 ☑️ 🔻قسمت بیست و هفتم🔻 《فصل هفتم》 نازنین - شلوغی‌های خیابان اکباتان مردم دیگر عادت کرده‌اند که در این ساعت‌ها قرار است شاهد فعالیت‌های ما در خیابان باشند. روزهای قبل مغازه‌دارها دست در جیب می‌گذاشتند و به زحمت بچه‌های شورشی در وسط خیابان نگاه می‌کردند؛ اما حالا مجبورند که ما همراهی کنند. ایده‌ای که از نفر بالا دستی‌ام گرفته‌ام خیلی کارآمد بود که با استفاده از هزینه‌زایی برای مغازه‌داران و مردم معمولی آن‌ها را مجبور به همراهی با خودمان کنیم. من امشب با تیم ده نفره‌ام پا به خیابان گذاشته‌ام. گوشی‌ام را برمی‌دارم و بی‌تفاوت به هیاهوی جمعیت برای مخاطب اصلی واتساپم پیام می‌گذارم: -امشب ده تا دوست با خودم دارم تا کار رو یک سره کنیم. بلافاصله جواب می‌دهد: -خوبه، چهارصدتا برای خودت و نفری صدتا برای دوستات به حسابت می‌زنم، چک کن. فورا وارد سایت مربوط به موجودی حساب ارز دیجیتالم می‌شوم. مبالغ همانطور که گفته بود به حسابم واریز می‌شود. فورا برایش تایپ می‌کنم: -دمت گرم، کارت درسته. می‌خواهم تلفنم را درون کیفم بگذارم که متوجه می‌شوم در حال تایپ کردن است، کمی صبر می‌کنم تا پیامش را بخوانم: -می‌خوام کارهای شما باعث بشه تا اسم خیابون اکباتان تو کل ایران بپیچه. آتش زدن سطل و مغازه دیگه به دردمون نمی‌خوره... از مامورها تلفات بگیرید و به آمبولانس‌ها حمله کنید. اولین بار است که با خواندن پیامش کمی می‌ترسم و بلافاصله به یاد نکاتی می‌افتم که در ترکیه آموزش دیده بودم. نگاهی به دور و اطرافم می‌اندازم و مهیار را می‌بینم. با او از سه ماه پیش در یکی از گروه‌های تلگرام آشنا شده بودم و در طول این مدت شناخت خیلی خوبی نسبت به او داشتم. پسر بی‌سر و صدا و حرف گوش‌کنی‌ست. استادی که در ترکیه داشتم از من خواسته بود تا از زنانگی‌ام برای برانگیخته شدن احساسات پسرهای مجرد استفاده کنم و با هر کدام از آن‌ها طوری رفتار کنم که خیال کنند برای من با بقیه فرق دارند. ‌من هم درست مطابق دستورالعمل‌های آن‌ها کار کردم و با چرخیدن در گروه‌های تلگرامی، با افراد معترض و مستعد همکاری ارتباط برقرار کردم تا بتوانم از آن‌ها برای پیشبرد اهدافم در خیابان استفاده کنم. مهیار یکی از همان‌هایی است که با اعتراض به بالا رفتن قیمت دلار و تاثیرش بر زندگی مردم سر حرف را با من باز کرد و بعدتر با پیام‌هایی که به شکل خصوصی برایم ارسال می‌کرد به من نزدیک شد و در حالی یک رابطه‌ی احساسی را با من شروع کرد که اصلا فکرش را هم نمی‌کرد که من او را از قبل برای این کار انتخاب کرده‌ام. مهیار را صدا می‌کنم و بعد از اینکه به سمتم می‌آید از او می‌خواهم تا یکی از سیگاری‌هایی که برایم پیچیده را به من بدهد. بدون حرف فندکش را از جیب شلوار جینش بیرون می‌کشد و سیگاری‌ام را روشن می‌کند. فورا بین لب‌هایم نگه می‌دارم و چند کام عمیق می‌کشم... مهیار متعجب نگاهم می‌کند و دست چپم را محکم در دست می‌گیرد، سپس می‌پرسد: -خوبی نازنین؟ نفس‌هایم را عمیق می‌کشم تا شاید با پر شدن ریه‌هایم از این مواد لعنتی بتوانم استرسم را کنترل کنم. لبخند می‌زنم: -آره عزیزم، عالیه‌ام... عالی. مهیار به چپ و راستش نگاهی می‌اندازد و با اشاره به سیگاریِ بین لب‌هایم می‌گوید: -نکنه می‌خوای دیوونه‌بازی دربیاری که اینطوری عمیق ازش پک می‌زنی؟ چشم‌هایم را خمار می‌کنم: -دیوونه بازی نه؛ ولی می‌خوام امشب آتیش‌بازی راه بیاندازم... یه جوری آتیش به جون این پلیسا و بسیجیا بیاندازم که درس عبرت بشه براتون. مهیار نگران نگاهم می‌کند و لب‌هایش را تکان می‌دهد: -چی تو سرته نازی؟ خودم را به او نزدیک می‌کنم و سیگاری‌ام را روی لب‌هایش فشار می‌دهم: -بزن، عمیق پک بزن که امشب حسابی کار داریم عزیزم. مهیار نیز شروع به کشیدن می‌کند تا خیلی زود آرامشی محض جایش را به نگرانی‌های بی‌موردی که در سر دارد بدهد. سپس با لبخند به کفش‌های پاشنه‌دارم اشاره می‌کند و می‌گوید: -با اینا اومدی مبارزه کنی؟ کمی پاشنه‌های کفشم را به زمین می‌کشم و سیگاری‌ام را از مهیار پس می‌گیرم تا بتوانم پکی دوباره به آن بزنم و سپس می‌گویم: -با همین‌ها یه کاری می‌کنم که دلشون آتیش بگیره... با همین پاشنه‌های قشنگ! صدای پیام روی گوشی‌ام من را به اکباتان برمی‌گرداند، پیمان است... فورا پیامش را باز می‌کنم: -یکی با شلوار کتان کرم و کاپشن مشکی و ماسک سبز اون‌طرف خیابون نزدیک پارکه، گمونم از این اطلاعاتیاس که واسه شناسایی لیدرامون اومده... ته سیگارم را روی زمین می‌اندازم و زیر پایم لهش می‌کنم. سپس می‌گویم: -بدو اون طرف خیابون، یکی که کیف دستشه و شلوار کتان کرم و کاپشن مشکی داره... نزاری بره‌ها... برو مهیار! نویسنده: #علیرضا_سکاکی انتشار از کانال رمان امنیتی: @RomanAmniyati ‌➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ ❌کپی بدون قید آی‌دی کانال و ذکر نام نویسنده، به هیچ عنوان مورد رضایت صاحب اثر نیست❌

یامهدی: 📣➰📣➰📣➰📣➰📣➰📣➰📣 دوستان رمان امنیتی(ستادصدوچهارده) را حتما دنبال کنید منتظر قسمت های (بیست و هشتم،بیست و نهم،سی ام) این رمان باشید 📣➰📣➰📣➰📣➰📣➰📣➰

سلام و ارادت خدا قوت بزرگوار، حتما سلام بنده رو هم به اعضای پایگاهتون برسونید. 🙏🙏

تشکر کردم از استاد سکاکی بخاطر رمان ستاد ۱۱۴ جواب ایشون 👆👆

📣📣خبری در راه است...

⭕️ برای بازی در یک مینی سریال دستمزد میلیاردی گرفته! و تو در این موضوع اشکالی ندیدی! 🔻 با اقدام خودش تمام سرمایه گذاری بر روی فیلم رو به خطر انداخته و تو باز هم این رفتار غیر حرفه‌ای رو ندیدی! 🔻 تا زمانی که تو متوجه نشی مشکل تنها سلبریتی نیست، بلکه سلبریتیسم مشکل اصلیه آش همین آشه...

براندازها و جمهوری اسلامی :)

🎥 اگر محاربین و قاتلین اعدام نشوند چه می‌شود؟ ⭕️ نتیجه گذشت و بخشش جمهوری اسلامی را در دهه شصت ببینید!

رئیس سازمان انرژی اتمی: داروی یک میلیون سرطانی را با استفاده از سوخت هسته‌ای از داخل تهیه میکنیم

چی شد که فحش شعار شد؟ از امیر تتلو تا دانشگاه شریف! روایاتی تکان دهنده درباره فحش دهندگان پژوهشگر حسام‌الدین حائری‌زاده خیلی برنامه‌ی جالبی بود، حتما ببینید

از نازنین بنیادی چه میدانید بازیگر سینما یا مامور سیا؟

🔴 سردار جلالی: راهبرد این بود که بسیج و سپاه را بدون اسلحه در میدان حاضر کنیم وگرنه جمع کردن اغتشاشگران توسط نیرو‌های نظامی کار دشواری نبود.

♨️ خانم سلحشوری هم خودش یک ورشکسته سیاسی است و هم جریان متبوعش، لذا چاره‌ای جز آن نمی‌بیند که از نمد فتنه‌ای که نقش دستگاه‌های اطلاعاتی خارجی در آن اظهرمن‌الشمس است، برای خود و جریانش کلاهی ببافد. این حرف‌ها را در آن پارادایم باید تحلیل کرد.

♦️‌ ترانه علیدوستی بازداشت شد 🔹‌ خبرگزاری تسنیم نوشت: ترانه علیدوستی به دلیل اقدامات خود در جهت انتشار مطالب کذب و تحریف شده و تحریک به آشوب و حمایت از جریان‌های ضدایرانی بازداشت شده است. 🔹‌ همچنین سمیه میرشمسی عضو هیات پنج نفره رسیدگی به خشونت علیه زنان سینماگر، در توییتر خود این خبر را تایید کرد.

▪️جک استراو در کتاب خاطرات خودش میگه در طول قرن ۱۹ و ۲۰، ما با رشوه و فریب، ایران را به انجام خواسته‌هایمان مجبور کردیم و هر وقت هم که این‌ها نتیجه نداد، در این کشور نیرو نظامی پیاده کردیم! حالا فهمیدید اینایی که دیوار سفارت روباه پیر رو رنگ زدن کیا هستن؟ :)

این آکواریوم برلین است که امروز ترکیده و کامل از بین رفته است.دو نکته: ۱.هر چه گشتم فیلمی از لحظه اتفاق پیدا نکردم، فیلم‌ ها بطور کلی از دور و بعد از پایان حادثه است، در فیلم‌ها هیچ نشانه‌ای از عناصر اذیت کننده و یا تحریک کننده وجود ندارد، مثلا از لاشه مرگ دسته جمعی ماهیان، یا احتمالا خسارت و صدمات انسانی. فیلم‌ها پاکیزه است. حالا اگر ایران بود از دویست تا زاویه لحظه حادثه و مثلا پاره شدن دست فلان نگهبان از طریق دوربین رسمی آن مجموعه هم کف اینترنت پخش بود. این را باید فهمید و برای این معضل فکری کرد. ۲.حداقل چهل پنجاه توئیت آلمانی درباره این حادثه را خواندم، هیچ کس این را دستمایه تمسخر و تحقیر آلمانی‌ها نکرده بود، هیچ کس آن را نشانه‌ای از بدبختی ملت آلمان به حساب نیاورده بود، هیچ کس این حادثه را به پای بی‌لیاقتی همه آلمانی‌ها از زمان هیتلر تا الان ننوشته بود. فقط تصور بفرمایید چنین اتفاقی مثلا در تهران رخ می‌داد، اجداد ما ایرانیان هم از تمسخر و تحقیر در امان نبود. وقتی می‌گوییم ملت ایران سال‌هاست تحت شدیدترین عملیات روانی تاریخ هستند نتیجه آن چنین تفاوتهایی است.