#صحیفه_سجادیه_بصورت_بند_به_بند #دعا_سی_یک_25 دعای سیدالساجدین (ع ) در یاد کردن #توبه و درخواست آن: 🔹اللَّهُمَّ لا خَفِيرَ لِى مِنْكَ فَلْيَخْفُرْنِى عِزُّكَ، وَ لا شَفِيعَ لِى إِلَيْكَ فَلْيَشْفَعْ لِى فَضْلُكَ، وَ قَدْ أَوْجَلَتْنِى خَطَايَاىَ فَلْيُؤْمِنِّى عَفْوُكَ🔹 🔸خدايا! مرا پناهى نيست، پس عزت تو پناه من باشد، و شفيعى در بارگاه تو ندارم، پس فضل تو مرا شفاعت كند. و گناهان مرا هولناك ساخته، پس ‍ گذشت تو مرا ايمن گرداند🔸 #سی_یک ◀️کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_بصورت_بند_به_بند #دعا_سی_یک_26 دعای سیدالساجدین (ع ) در یاد کردن #توبه و درخواست آن: 🔹فمَا كُلُّ مَا نَطَقْتُ بِهِ عَنْ جَهْلٍ مِنِّى بِسُوءِ أَثَرِى، وَ لا نِسْيَانٍ لِمَا سَبَقَ مِنْ ذَمِيمِ فِعْلِى، لَكِنْ لِتَسْمَعَ سَمَاؤُكَ وَ مَنْ فِيهَا وَ أَرْضُكَ وَ مَنْ عَلَيْهَا مَا أَظْهَرْتُ لَكَ مِنَ النَّدَمِ، وَ لَجَأْتُ إِلَيْكَ فِيهِ مِنَ التَّوْبَةِ🔹 🔸اين كه بى پروا در حضور تو زبان گشوده ام، نه از آن است كه از كار زشت خود بى خبرم يا عمل نكوهيده گذشته خود را فراموش كرده ام، لكن براى اين است كه آسمان و اهل آسمان و زمين و ساكنان آن پشيمانى مرا كه آشكار كردم و توبه را كه سنگر خود ساختم بشنوند🔸 #سی_یک ◀️کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

#منتخب #دعا_پنجم_6 🔸 اللّهُمّ أَغْنِنَا عَنْ هِبَةِ الْوَهّابِينَ بِهِبَتِكَ، خدايا! به عطا و احسانت، ما را از عطا و احسان ديگران بي‏نياز ساز، وَ اكْفِنَا وَحْشَةَ الْقَاطِعِينَ بِصِلَتِكَ و از ما غم و اندوه بريده شدن احسان ديگران را به احسان و جايزه‏ات كفايت فرما حَتّي لَا نَرْغَبَ إِلَي أَحَدٍ مَعَ بَذْلِكَ، ، تا با بذل و بخشش تو، به دنبال و بخشش احدي رغبت نكنيم، وَ لَا نَسْتَوْحِشَ مِنْ أَحَدٍ مَعَ فَضْلِكَ. و با فضل و احسان تو از احدي نهراسيم. دعای #پنجم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح #دعا_سی_یک_25 #دعا_سی_یک_26 قسمت اول 🔴اینجا امام سجاد علیه السلام ابتدا از خدای متعال می‌خواهد «اللَّهُمَّ لَا خَفِیرَ لِی مِنْک فَلْیخْفُرْنِی عِزُّک» اولاً «خفیر» یعنی چه؟ در کشورهای عربی در حوزه‌ی استحفاظی می‌نویسند «الخُفَارَه» یعنی اینجا حوزه‌ی استحفاظیِ فلان استان است، در سابق که میان اعراب جنگ قبیله‌ای می‌شده است، عدّه بودند که در جامعه انسان‌های موجّهی بودند، اگر آن شخصی که به دنبالِ او هستند به قلمروی آن‌ها می‌رسید، طرف می‌گفت: اینجا خِفارَتِ من است و من خَفیرِ او هستم و هیچ کسی حق ندارد به او دست بزند، واقعاً هم نمی‌توانستند با او کاری کنند. اینجا می‌گوید: خدایا من خفیری ندارم، یعنی چیزی که مرا از عذابِ تو حفظ کند، «اللَّهُمَّ لَا خَفِیرَ لِی مِنْک» از بابتِ تو خفیری ندارم که مرا از عذابِ تو حفظ کند، «فَلْیخْفُرْنِی عِزُّک» خدایا! این عزّتِ تو خفیرِ من بشود. اینجا از خدا می‌خواهد که خدا او را عفو کند، می‌گوید من گناه کرده‌ام و می‌دانم. حضرت در ادامه می‌گوید: «فَمَا کلُّ مَا نَطَقْتُ بِهِ عَنْ جَهْلٍ مِنِّی بِسُوءِ أَثَرِی، وَ لَا نِسْیانٍ لِمَا سَبَقَ مِنْ ذَمِیمِ فِعْلِی» خیلی دقیق است، اگر دقّت نکنید اشتباه می‌کنید، می‌گوید: خدایا! این همه که من حرف زدم، گفتم گناه کردم، بد کردم، این‌ها از جهلِ من به بدیِ گناهانِ خود نیست، منشأ آن این نیست که نسبت به بدی‌های خود جاهل هستم، منشأ آن این نیست که بدی‌های خود را فراموش کرده‌ام… چه می‌خواهد بگوید؟ اینجا دو مطلب است، یکی اینکه انسان در حضورِ بزرگ کمتر صحبت می‌کند، یک مطلب را در حضورِ بزرگ تکرار نمی‌کنند. 👈ادامه دارد .... 👤آیت الله #فاطمی_نیا #سی_یک کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح #دعا_سی_یک_25 #دعا_سی_یک_26 قسمت دوم 🔴در ریاض السالکین فی شرح صحیفه سید الساجدین علیه السلام، جلد ۴، صفحه ۴۶۲ در ذیل این فقره آمده : «فکانه علیه السلام خشى ان ینکر علیه اتساعه فى الکلام بالتوبه، و استرساله فى النطق بطلب المغفره می‌گوید: مثل این است که حضرت در این دعا زیاد از توبه صحبت کرده است، حالتِ امام مثل این است که به ایشان گفته باشند چقدر تو این را گفته‌ای، نه اینکه گفته باشند، مثلِ این است، «خشى ان ینکر علیه اتساعه فى الکلام» امام احتیاط کردند که به واسطه‌ی این اندازه وسعت دادنِ کلام از ایشان انتقاد شود، می‌گوید: «فاخذ فى الاعتذار عن ذلک» باید اعتذار کنید تا… این تکرار کردن یک سرّی دارد، وقتی من در محضرِ بزرگی رفته‌ام و یک مطلبی را چند مرتبه تکرار می‌کنم، می‌گویند: دیگر بس است، می‌گویم: نمی‌خواهم زیاد حرف بزنم، مصلحت این است، اجازه بدهید بگویم که چرا چهار مرتبه گفتم. پس یک سرّی دارد، می‌دانم تکرار کردم، اما این برای این نیست که من گناهانِ خود را بد نمی‌دانم یا فراموش کرده‌ام، چرا؟ به گناه چه ربطی دارد؟… به علّتِ دوم توجه کنید، می‌گوید: اگر یک بنده‌ای مراقبِ خدا باشد و گناه کرده باشد، کارِ او به جایی می‌رسد که اصلاً زبانِ او خشک می‌شود، می‌خواهد این را برساند که خدایا! من که حرف می‌زنم، اولاً نمی‌خواهم نعوذبالله زیاد حرف بزنم، یک فلسفه‌ای دارد که می‌گویم، ثانیاً نه این است که گناهِ خود را فراموش کرده باشم، درست است که این گناهانی که من دارم اصلاً نباید اجازه می‌داد من الآن حرف بزنم، در ادامه شارح می‌گوید: «و ذلک ان العبد المراقب لربه الخائف من ذنبه اذا علم اطلاع الله تعالى علیه، و تحقق ان لا منجى منه الا الیه، امتلا قلبه هیبه، و انقبضت نفسه حیاء، و ارتعدت فرائصه رهبه، فاقتضى ذلک ان لا یطاوعه لسانه بلفظ و لا جنانه بمعنى و لا جوارحه بحرکه» گر درست فکر کند که من چه کاری کرده‌ام و در مقابل چه کسی هستم، دیگر اصلاً زبانِ او کار نمی‌کند، حضرت سجّاد علیه السلام می‌خواهند این‌ها را به مت القاء کنند، نه این باشد که واقعاً خودشان بخواهند بگویند خدایا ببخشید من زیاد گفته‌ام، نه! می‌خواهد به ما بگوید که اولاً اگر در حضورِ بزرگ زیاد صحبت کردید متوجّه بشوید، بعد هم اگر حقایقِ گناهانتان را بدانید، اصلاً اینقدر جرأت نمی‌کنید که حرف بزنید، زبانِ شما خشک می‌شود. پس دو جهت شد، یکی معذرت‌خواهی از تکرارِ کلام و دوم اینکه اصلاً گناه نباید می‌گذاشت من حرف بزنم. «فَمَا کلُّ مَا نَطَقْتُ بِهِ عَنْ جَهْلٍ مِنِّی بِسُوءِ أَثَرِی، وَ لَا نِسْیانٍ لِمَا سَبَقَ مِنْ ذَمِیمِ فِعْلِی» نه نسبت به گناهانِ خود جاهل هستم و نه بدی‌های خود را فراموش کرده‌ام، «لَکنْ لِتَسْمَعَ سَمَاؤُک وَ مَنْ فِیهَا» خدایا! تکرار می‌کنم که آسمانِ تو و کسانی که در آسمان هستند بشنود، همه بدانند من به گناهِ خود اقرار کردم، «وَ أَرْضُک وَ مَنْ عَلَیهَا» و زمینِ تو و آن کسانی که روی زمینِ تو هستند بشنوند… چه چیزی را بشنوند؟ «مَا أَظْهَرْتُ لَک مِنَ النَّدَمِ» این پشیمانی که من ظاهر کرده‌ام را بشنوند و همه بدانند که من پشیمان شده‌ام، «وَ لَجَأْتُ إِلَیک فِیهِ مِنَ التَّوْبَهِ» توبه‌ی من را بشنوند… اگر بشنوند چه می‌شود؟ پس چه شد؟ خدایا! من نمی‌خواستم تکرارِ مکرّرات کنم، تکرار کردم که آسمانِ تو و اهلِ آن بشنوند، و زمینِ تو و اهلِ آن بشنوند، اگر بشنوند چه می‌شود؟ «فَلَعَلَّ بَعْضَهُمْ بِرَحْمَتِک یرْحَمُنِی لِسُوءِ مَوْقِفِی» بلکه خدایا بعضی از این اهلِ آسمان و اهلِ زمین که می‌شنوند به رحمتی که تو در دلِ آن‌ها می‌اندازی به من رحم کنند، بخاطرِ این جایگاهِ بدی که من دارم، «أَوْ تُدْرِکهُ الرِّقَّهُ عَلَی لِسُوءِ حَالِی» بعضی از آن‌ها دل‌شان به من بسوزد و بر من رقّت بگیرند، اگر بشنوند و دل‌شان بسوزد و رقّت بگیرند چه می‌شود؟ «فَینَالَنِی مِنْهُ بِدَعْوَهٍ» یک دعا در حقِّ من کنند، «هِی أَسْمَعُ لَدَیک مِنْ دُعَائِی» آن دعای آن‌ها در نزدِ تو شریف‌تر از دعای خودم باشد، «أَوْ شَفَاعَهٍ أَوْکدُ عِنْدَک مِنْ شَفَاعَتِی» یک شفاعتی بکند که از شفاعتی که من می‌خواهم مؤکّدتر باشد، «تَکونُ بِهَا نَجَاتِی مِنْ غَضَبِک وَ فَوْزَتِی بِرِضَاک» اصلاً ممکن است این‌ها صدای من را بشنوند و یک کاری کنند که من از عذابِ تو نجات پیدا کنم و رستگار بشوم. این مضامین جز در صحیفه سجّادیّه، هیچ جای دیگری نیست. 👤آیت الله #فاطمی_نیا #سی_یک کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه 👌 #شرح بخشی از دعای #سی_یک 👌بند 22 تا 27 👤 آیت الله #فاطمی_نیا #دعا_سی_یک_22 #دعا_سی_یک_27 ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

برنامه ی #نهج_البلاغه_خوانی #نهج_البلاغه_حكمت_63 ◀️ اهمیت #شفاعت وَ قَالَ (علیه السلام): الشَّفِيعُ جَنَاحُ الطَّالِبِ. شفاعت كننده چونان بال و پر درخواست كننده است. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

◀️ نقش #شفاعت كننده: 📋 امام(عليه السلام) در اين جمله كوتاه و پرمعنا اشاره به اهميت شفاعت كرده مى فرمايد: «شفاعت كننده بال و پَرِ طلب كننده است»; (الشَّفِيعُ جَنَاحُ الطَّالِبِ). شفاعت بر دو گونه است: تكوينى و تشريعى; شفاعت تكوينى آن است كه موجودات قوى تر اين جهان به موجودات ضعيف تر براى پرورش و تكامل و نموّ كمك كنند، تابش آفتاب، ريزش باران و وزش نسيم نوعى شفاعت در عالم تكوين نسبت به پرورش گياهان است. باغبان نيز در حدّ خود در مورد گياهان و درختان شفاعت مى كند. اين گونه شفاعت دامنه وسيعى در جهان هستى دارد. در عالم تشريع نيز انسان هايى كه در درگاه خدا مقرب ترند افراد ضعيف و آلوده به گناه و وامانده در راه را كمك كرده آنها را به سرمنزل سعادت مى رساند. به يقين هر دو نوع شفاعت هنگامى مؤثر واقع مى شود كه در شفاعت شونده قابليت و لياقت لازم وجود داشته باشد وگرنه به يك دانه فاسد گياه هر قدر آفتاب بتابد و باران ببارد و نسيم بوزد گياهى از آن نمى رويد و همچنين انسانى كه رابطه خود را با شفيعان به كلى قطع كرده شفاعت شافعان نفعى به حال او نخواهد داشت. اين كه امام در گفتار حكيمانه بالا مى فرمايد: شفاعت كننده بال و پر طلب كننده است واقعيت مسلّم عقلى و نقلى است، همان گونه كه هيچ پرنده اى بدون بال و پر نمى تواند پرواز كند بسيارى از طلب كنندگان نيز بى بال و پر شفاعت پرواز در آسمان قرب خدا براى آنها غير ممكن است. اين جمله كوتاه در واقع هم اشاره اى به فلسفه شفاعت و هم مفهوم و معناى آن و هم شرايط شفاعت كننده و شفاعت شونده دارد. پرنده بايد همه چيز او كامل باشد تا بعد از رويش بال و پر بتواند پرواز كند و استفاده از بال و پر براى پرنده عيب نيست، بلكه افتخار است و عالم اسباب در جهان هستى در واقع چهره هايى از همين شفاعت است. در عالم تشريع نيز گاه معصومان و پيشوايان بزرگ شفاعت مى كنند، گاهى علماى دين و شهدا و صالحان و زمانى اعمال خوب انسان مانند نماز و روزه و جهاد او با دشمن يا با نفس سبب شفاعتش مى شود. در هر حال شفيع به منزله بال و پر محسوب مى شود. براى توضيح بيشتر در مورد حقيقت شفاعت و آثار و شرايط آن به جلد اوّل تفسير نمونه ذيل آيه 48 سوره «بقره» مراجعه فرماييد. #نهج_البلاغه_حكمت_63 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

💠 #چله_ی_زیارت_عاشورا 29 ▪️حضرت امام صادق (علیه السلام) فرموده:هرکس بوسیله خواندن #زیارت_عاشورا ، جدم حسین (علیه السلام) را زیارت کند (چه از راه دور یا نزدیک) به خدا قسم خداوند هر حاجت مادی و معنوی داشته باشد به او می دهد. ▪️به نیابت از آقا و مولایمان امام زمان علیه السلام با هم زمزمه میکنیم : ♦️ السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا خِیَرَةَ اللَّهِ و َابْنَ خِیَرَتِهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ اَمیرِالْمُؤْمِنینَ و َابْنَ سَیِّدِ الْوَصِیّینَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ فاطِمَةَ سَیِّدَةِ نِساَّءِ الْعالَمینَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا ثارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثارِهِ وَ الْوِتْرَ الْمَوْتُورَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَعَلَی الاَْرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکُمْ مِنّی جَمیعاً سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ یا اَباعَبْدِاللَّهِ ..... ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

🔴 #زیارت_عاشورا 🎤 علی #فانی ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#موانع_استجابت_دعا ۳۲ ✳️تمام نظام عالَم بر پایه‌ی همان اسماء خدا استوار است که عادت کرده‌ایم شبهای قدر، دوره‌اش میکنیم! 🕊 مکتب دعا، همان‌ جایی است که ؛ می‌توان با این أسماء اُنس گرفت، و بر بال آنها سوار شد، و به سمت بالاترین مقصد خلقت، پرواز کرد. 👤 استاد #شجاعی 🙏لطفا با ما شنونده ی این سلسله گفتگو ها باشید ☑️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2