#شرح مختصر #دعا_چهل_هشت_2 از تو مى‏خواهم خداوندا، پروردگارا، كه تسلط و پادشاهى براى توست و حمد و سپاس شايسته‏ى توست، معبودى جز تو نيست. تو بردبار و بخشنده، مهربان و صاحب عطاى فراوان و جلال و اكرام و پديد آورنده‏ى آسمان‏ها و زمين هستى. از تو مى‏خواهم كه هر گاه ميان بندگان مؤمن خود كه با خير و نيكى، تندرستى و بركت و فراوانى، هدايت و رستگارى، عمل به طاعت و فرمانبرى از حضرتت، يا خيرى كه به سبب آن بر ايشان منت مى‏نهى و آنان را به سويت راهنمايى مى‏كنى، يا براى آنان در درگاهت درجه و پايه‏اى بلند مى‏گردانى يا به وسيله‏ى آن (عمل) خير دنيا و آخرت به اينان عطا مى‏نمايى، نصيب و بهره‏ى مرا از آن بسيار گردان. «و اسالك اللهم ربنا بان لك الملك و لك الحمد». قدم- عليه‏السلام- الظرفين للدلاله على اختصاص الامرين به من حيث الحقيقه. يعنى: درخواست مى‏كنم تو را بار خدايا اى پروردگار ما- (به آن حق كه) مر توراست پادشاهى نه غير تو را و مر توراست ستايش بر نعمت تو. «لا اله الا انت الحليم الكريم». انما الحليم هو الصفوح مع القدره و لا يستحق الصافح مع العجز اسم الحليم. #الكريم، اى: الجواد و المفضل. يعنى: نيست خدايى مگر تو بردبار و صاحب عفو و صفح- كه مشاهده‏ى معصيت از عاصيان مى‏كنى و مسارعت در انتقام آن نمى‏نمايى با كمال قدرتى كه دارى- كريمى- يعنى جوادى و بخشنده‏اى. «الحنان المنان». #الحنان- بتشديد النون على صيغه فعال- بمعنى ذى الرحمه. قال الجوهرى: الحنان بالتخفيف: الرحمه، و بالتشديد: ذو الرحمه. و #المنان: المعطى المنعم. و قيل: المنان الذى يبتدى بالنوال قبل السوال. يعنى: صاحب رحمت واسعه‏اى و عطا مى‏كنى به عطايا پيش از آنكه سوال كرده شوى. «ذو الجلال و الاكرام». اى: ذو العظمه و الغنى المطلق و الفضل العام. قاله الشهيد فى قواعده. و قيل: اى: يستحق ان يجل و يكرم و لا يكفر به. يعنى: صاحب بزرگى و غناى مطلقى كه به هيچ وجه احتياج به تو راه ندارد و صاحب فضل و جود عام. يا به معنى آنكه: سزاوار آنى كه اجلال و اكرام كرده شوى و كفران نور زند تو را. «بديع السموات و الارض». اى: مبدعهما. (يعنى:) پديد آورنده‏ى آسمانها و زمينى بى‏سبق نمونه. «مهما قسمت بين عبادك المومنين من خير او عافيه او بركه او هدى او عمل بطاعتك، او خير تمن به عليهم تهديهم به اليك». يعنى: سوال مى‏كنم خداوندا كه هر گاه قسمت كنى ميان بندگان مومنين خود از مالى يا عافيتى يا بركتى يا هدايتى كه به آن راه راست را مسلوك دارند، يا كاركردنى به طاعت يا نيكويى كه منت نهى به آن نيكويى بر ايشان تا راه نمايى ايشان را به آن نيكويى به سوى خود. «او ترفع لهم عندك درجه، او تعطيهم به خيرا من خير الدنيا و الاخره». يا بلند سازى از براى ايشان نزديك خود پايه‏اى، يا اعطا كنى ايشان را به آن نيكويى از نيكويى دنيا و آخرت. «ان توفر حظى و نصيبى منه». هذا مفعول ثان ل«اسالك». (يعنى:) اينكه وافر سازى بهره و نصيب مرا از آن خير. اين، جزاى «مهما» است. ادامه دارد ... #چهل_هشت ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2