#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 #دعا_پنجم_1 تبیین لینک زیر https://eitaa.com/sahife2/40226 1- #عجايب_عظمت_حق‏ قسمت 6 #عظمت_حق_حديث‏ 1 🔴 انسان وقتى در برابر احاديثى كه از ائمّه معصومين عليهم السلام در باب معرفت حضرت ربّ العالمين رسيده قرار مى‏گيرد، خود را با دريايى بى‏ساحل و بحرى بى‏پايان و اقيانوسى بى كرانه روبرو مى‏بيند. احاديثى كه در «التوحيد»، «تحت العقول»، «بحار الأنوار»، «علم اليقين» و ... آمده آدمى را مبهوت و حيران و شگفت زده مى‏كند، از عظمت حضرت محبوب و از معلومات و معارف ائمّه شيعه عليهم السلام. به ذكر چند حديث در محور اين حقيقت اكتفا كرده و عزيزان را به مطالعه كتب مربوطه ارجاع مى‏دهم، باشد كه با رجوع به آن منابع، نور بيشترى كسب كنند. عَنْ أبى عَبْدِ اللّهِ عليه السلام قال: إنَّ اللّهَ تَبارَكَ اسْمُهُ، وَتَعالى‏ ذِكْرُهُ، وَجَلَّ ثَناؤُهُ، سُبْحانَهُ وَتَقَدَّسَ وَتَفَرَّدَ وَتَوَحَّدَ، لَمْ يَزَلْ وَلا يَزالُ، وَهُوَ الأوَّلُ وَالآخِرُ وَالظّاهِرُ وَالْباطِنُ، فَلا أوَّلَ لِأوَّلِيَّتِهِ، رَفيعاً فى أعْلى‏ عُلُوِّهِ، شامِخُ الْأرْكانِ، رَفيعُ الْبُنيانِ، عَظيمُ السُّلْطانِ، مُنيفُ الآلاء، سَنِىُّ الْعُلْياءِ، الَّذى عَجَزَ الْواصِفُونَ عَنْ كُنْهِ صِفَتِهِ، وَلا يُطيقُونَ حَمْلَ مَعْرِفَةِ إلهيَّتِهِ، وَلا يَحُدُّونَ حُدُودَهُ لِأنَّهُ بِالْكَيْفِيَّةِ لا يُتَناهى‏ إلَيْهِ. اسم جلاله «اللّه» تنها و تنها به او اختصاص دارد و به قول اهل ادب، عَلَم براى ذات مقدّس اوست. اين اسم نشان دهنده وجودى است كه مستجمع صفات ذاتى و كمالات وجودى و جامع توحيد افعالى است و به منزله همه صفات وجودى ذاتى و فعلى است. همه بركات و آثار خير كه بر عوالم امكانى افاضه شده و تا ابد ادامه خواهد داشت از تجلّيات حقيقت اين اسم است، كه اين اسم و رسمش و اين لفظ و حقيقتش و اين كلمه و مفهومش، به حريم مبارك و پيشگاه با عظمت او اختصاص داشته و بر ديگرى اطلاق نمى‏گردد. او مستحقّ الوهيّت و معبوديت است كه عرصه گاه امكان را به نورش منوّر نموده، و انواع نعمت‏ها را بر خوان جهان نهاده، و همه موجودات از خرد و كلان و غيب و نهان و ظاهر و باطن با زبان وجودى و استعداد امكانى، كمال او را ارائه مى‏دهند و تنها حضرت وى را شايسته تسبيح و تنزيه و پاك از نقص و عيب و نظير و شبه نشان مى‏دهند. او متفرّد و يگانه و يكتا و بى‏همتاست و هرگز نعمت‏ها و فيوضات ساحت قدس او قابل شماره نيست، چنانكه پيامبر بزرگوار اسلام بدان اشاره فرموده: لا احْصِى ثَناءً عَلَيْكَ، أنْتَ كَما أثْنَيْتَ عَلى‏ نَفْسِكَ. من هرگز ثناى بر تو را احصا نتوانم كرد، تو آن گونه‏اى كه خود بر خود ثنا گفته‏اى. در وحدت و يكتايى بى نظير و بدون مانند است، او وجود لم يزل و لايزال مى‏باشد، چرا كه وجود او واجب و حقيقت وجود و ذات او عين بقا و ابدى و ازلى است و فنا در آن حريم پاك راه ندارد. مبدأ و اصل پيدايش و اوّل هر چيزى، و نهايت هر موجودى است: و هو الأوَّل و الآخر، ظاهر و باطن است، ظهورش منشأ بطون مى‏باشد، جهت ظهور كبريايى بعينه همان جهت بطون، و از همان جهت كه ظاهر است از همان جهت باطن است. بر آغاز و اوّليّت او كه اوّل هر چيزى است و ازلى، چيزى سابقه ندارد. نهايت رفعت حقيقى را واجد است، كه عقول از درك اين رفعت و بلندى مقام عاجزند، چرا كه عقول پاى رفتن به عرصه بى‏نهايت در بى‏نهايت را ندارند. حضرتش شامخ الأركان، و رفيع البنيان است، آن چنانكه حتّى عقول قدسيّه و قدرت داران حريم ملكوت از فهم رفعت و شامخيّت آن جناب عاجزند، و پر و بالى‏ براى پرواز به آن ساحت قدس و بارگاه مقدّس ندارند. صاحب سلطنت و قدرت عظيم است آن چنان عظمتى كه تمام موجودات در برابرش پست و ناچيزند. نعمت‏هايش خارج از شماره و هميشگى است. صفات كريمه‏اش چنان ارجمند و رفيع است كه واصفان هر چند از علم وسيعى برخوردار باشند از درك جزئى از حقيقت يك صفتش ناتوانند. پاى قلوب اوليا و عارفان و عاشقان در اين وادى لنگ است، براى رسيدن به اين مقام براى كسى راه نيست كه آن جناب از حدود بيرون است و احدى طاقت تحمّل معرفت الهيّت او را ندارد، كه با بيان كيفيّت و چگونگى نتوان به آستان حضرت او رسيد. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 146 👌 دعای #پنجم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 #دعا_پنجم_1 1- #عجايب_عظمت_حق‏ قسمت 6 #عظمت_حق_حديث‏ 2 🔴در قسمتى از يك روايت بسيار مهم از قول حضرت رضا عليه السلام نقل شده: وَإنَّ الْخالِقَ لا يُوصَفُ إلّابِما وَصَفَ بِهِ نَفْسَهُ، وَ أنّى يُوصَفُ الَّذى تَعْجَزُ الْحوَاسُّ أنْ تُدْرِكَهُ، وَالأوْهامُ أنْ تَنالَهُ، وَالْخَطَراتُ أنْ تَحُدَّهُ، وَالأبْصارُ عَنِ الإحاطَةِ بِهِ؟ جَلَّ عَمّا وَصَفَهُ الْواصِفُونَ، وَتَعالى‏ عَمّا يَنْعَتُهُ النّاعِتُون. نَأى‏ فى قُرْبِهِ، وَقَرُبَ فى نَأْيِهِ، فَهُوَ فى نَأيِهِ قَريبٌ، وَفى قُرْبِهِ بَعيدٌ. كَيَّفَ الْكَيْفَ فَلا يُقالُ: كَيْفَ؟ وَأيَّنَ الْايْنَ فَلا يُقالُ: أيْنَ؟ إذْ هُوَ مُنْقَطِعُ الْكَيْفوفِيَّةِ وَالأيْنُونِيَّةِ. احدى نمى‏تواند وجود مقدّس آفريدگار را توصيف نمايد جز از طريقى كه حضرت او خودش را وصف كرده، و آن در آيات قرآن و فرمايش‏هاى ائمّه معصومين عليهم السلام است. دانش انسان آميخته به جهل است، آن را استعداد و قابليّتى نيست كه بتواند وجود بى‏نهايت در بى‏نهايت را وصف كند. چگونه انسان قدرت توصيف آن جناب را دارد در حالى كه اساس و پايه دانش بشر نيروى حسّ است و حسّ از درك عظمت و جلال كبريايى ناتوان، و آن را تناسبى با ادراك حقايق و اسرار نيست، نيروى واهمه نيز از رسيدن به آن حقيقت محضه پايش لنگ است، كه واهمه به طور دائم در معرض خاطرات بى‏اساس است. عقل اكتسابى هم به آن ساحت مقدّس عرصه با عظمت راه ندارد، كه آنجا را كه ميدانى نامتناهى است با مركب عقل نمى‏توان رفت. وجود مبارك حضرت ربّ العزّه برتر از آن است كه به وصف واصفان در آيد، و با ارزش‏تر از آن است كه نعت ثنا گويان بتواند به نعتش برخيزد. او را نسبت به تمام موجودات قرب ذاتى است، ولى در عين قرب در جهت مقام و علوّشأن بسيار دور دست است. در دوريش نزديك است، و در نزديكيش دور؛ چرا كه او قائم به ذات و ماسواى او قائم به او هستند، و چه فاصله‏اى دورتر از اين كه او قائم به خود و موجودات نسبت به او ربط محضند، و او واجب و ديگران ممكن، و حضرتش خالق و غير او مخلوق است. فاصله او از موجودات همچون فاصله قيّوميّت از قوّام و نور از سايه است، ولى در عين اين فاصله به تمام موجودات نزديك است، چرا كه او به وجود آورنده و نگهبان همه آنهاست. چگونگى‏ها و عوارض و معروض آنها را حضرت او آفريد، براين اساس‏ نمى‏توان گفت او چگونه است كه چگونگى مخلوق است و او خالقِ چگونگى، خالق محال است و داراى اوصاف مخلوق باشد. او علّت تامّ است، معنا ندارد به دايره معلوليّت در آيد، كه علّت تام نيروى فاعليّت و ايجاد است، و معلول و عرض تنها و تنها قابليّت و امكان، و جمع اين دو از محالات حتميّه است؛ زيرا كه مخلوق و معلولْ اوصاف خالق و علّت را ندارد، و خالق و علّت تام و وجود واجب، صفات ممكن و مخلوق را دارا نيست. علّت تام و خالق هرگز در رتبه مخلوق نخواهد بود، بلكه ميان خالق و مخلوق بينونت كامل وجود دارد و ربط ميان اين دو ربط، معيّت قيّومى است. آرى، خالق و مخلوق در نوع و ماهيّت به هيچ عنوان يكسان نيستند ورنه خالقيّت و قيّوميّت بى‏مفهوم خواهد ماند. وجود ممكن آميخته به قيد عدمى و ماهيّت است، ولى وجود مقدّس حضرت ربّ العالمين حقيقت وجود و بساطت وجود است، كه حقيقت تفاوت ميان حق و ماسوا به امور عدميّه است كه مراتب نقصان و قصور وجود مى‏باشد او از چگونگى و مكان كه هر دو از اوصاف مخلوقات است به كلّى جدا و مبرّاست. اكنون خود قضاوت كنيد، ماسوا كه فقر و ربط و احتياج محضند و همه در تمام حيثيّات خود قائم به حضرت اويند و وصفى از اوصاف او آن چنان كه هست در هيچ موجودى يافت نمى‏شود، آيا مى‏توانند به درك كُنهِ صاحب و مالك و خالق خود برسند؟! 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 146 👌 دعای #پنجم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 #دعا_پنجم_1 1- #عجايب_عظمت_حق‏ قسمت 6 #عظمت_حق_حديث‏ 3 🔴 سئِلَ أميرُ الْمُؤمِنينَ عليه السلام: بِمَ عَرَفْتَ رَبَّكَ؟ قالَ: بِما عَرَّفَنى نَفْسَهُ. قيلَ: وَكَيْفَ عَرَّفَكَ نَفْسَهُ؟ قالَ: لا يُشْبِهُهُ صُورَةٌ وَلا يُحَسُّ بِالْحَواسِّ وَلا يُقاسُ بِالنّاس، قَريبٌ فى بُعْدِهِ، بَعيدٌ فى قُرْبِهِ، فَوقَ كُلِّ شَىْ‏ءٌ وَلا يُقالُ شَىْ‏ءٌ فَوْقَهُ، أمامَ كُلِّ شَىْ‏ءٍ وَلا يُقالُ لَهُ أمامٌ، داخِلٌ فِى الأشْياءِ لا كَشَىْ‏ءٍ داخِلٍ فى شَىْ‏ءٍ، وَخارِجٌ مِنَ الأشْياءِ لا كَشَىْ‏ءٍ خارِجٍ مِنْ شَىْ‏ءٍ، سُبْحانَ مَنْ هُوَ هكَذا وَلا هكَذا غَيْرُهُ، وَلِكُلِّ شَىْ‏ءٍ مُبْتَدَأٌ. از اميرالمؤمنين عليه السلام سؤال شد به چه وسيله و چگونه حضرت ربّ العزّه پروردگار خود را شناختى؟ فرمود: به همان طورى كه خودش وجود مبارك خود را به من شناساند. سائل عرضه داشت: آفريدگار بزرگ چگونه خودش رابه حضرتت معرفى كرد؟ فرمود: به اين كه هيچ صورتى به حضرتش شباهت ندارد، و به حواسّ در نيايد، و با كسى مورد قياس قرار نمى‏گيرد. ساحت قدسش از نظر احاطه قيّوميه‏اى كه بر موجودات و مخلوقات دارد، و همچنين احاطه‏اى كه فاعل بر فعل و اثر خود دارد بر هر موجود و آفريده‏اى احاطه دارد، و هر لحظه نور وجود بر آن مى‏تابد و بدين وسيله هر موجودى پايدار بماند، و چنانچه لحظه‏اى از فيض وجود دريغ فرمايد موجود نابود خواهد شد. و در اثر همين صفت قيّوميّت، ساحت كبرياييش به موجود، نزديك و به همان جهت نهايت فاصله ذاتى و مقامى از تمام مخلوقات دارد. بر هر موجودى تفوّق و برترى دارد، و هيچ موجودى فوق او نيست، چرا كه حضرت او ذات واجب بى‏نهايت در بى‏نهايت است، و موجودات نسبت به آن حضرت معدومات و سايه و ربط و فقر محضند. حضرت حق مبدأ و صانع و آفريدگار هر موجود و مخلوقى است، از اين جهت بر كلّ مخلوقات تقدّم ذاتى و وجودى دارد و كسى را و چيزى را بر حضرتش تقدّم نيست. از نظر قيّوميّت و صفت ربوبيّت، در اعماق موجودات نور وجودش رسوخ دارد، و فيض هستى او همه ذرّات و اعماق مخلوقات را فرا گرفته و هر لحظه فرا مى‏گيرد نه مانند جزء خارجى و يا فرضى و ذهنى كه جدا از اجزاى ديگر باشد، بلكه به طور قيّوميّت كه قوام هر ذرّه و اجزاى هر مخلوقى وابسته به نور وجود و فيض هستى است كه درون و اعماق هر پديده‏اى را فرا بگيرد. و همچنين از نظر تفوّق وجود و برترى ذاتى، از موجودات خارج و اجنبى نخواهد بود بلكه قوام هر ذرّه‏اى از اجزاى بيكران موجودات وابسته به نور فيض اوست و هرگز انفصال‏پذير نخواهد بود. منزّه است آن وجود مقدّسى كه چنين است، و هيچ موجودى همانند او نيست، و او مبدأ تمام موجودات عالم هستى است. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 146 👌 دعای #پنجم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 #دعا_پنجم_1 1- #عجايب_عظمت_حق‏ قسمت 6 #عظمت_حق_حديث‏ 4 🔴 موسى در مناجاتش عرضه داشت: يا رَبِّ أقَريبٌ أنْتَ فَاناجيكَ، أمْ بَعيدٌ فَاناديكَ، فَإنّى احِسُّ حُسْنَ صَوْتِكَ وَلا أراكَ، فَأيْنَ أنْتَ؟ فَقالَ اللّهُ: أنَا خَلْفكَ وَأمامَكَ وَعَنْ يَمينِكَ وَ عَنْ شِمالِكَ، يا موسى‏! أنَا جَليسُ عَبْدى‏ حينَ يَذْكُرُنى، وَأنَا مَعَهُ إذا دَعانى. الهى! آيا به من نزديكى، تا با تو نجوا كنم، يا آن چنان تفوّق ذاتى و علوّ مقامى دارى كه فرياد برآورم، من صداى دل نوازت را مى‏شنوم ولى از شهود عظمت و كبرياييت بى‏بهره‏ام، محبوب من كجايى؟ از ساحت حضرتش پاسخ آمد كه: قيّوميّت من از پشت سر و پيش رو و راست و چپ تو احاطه بر تو دارد، اى موسى‏! من همنشين آن كسى هستم كه يادم كند، و با آن كس معيّت دارم كه مرا بخواند. در مقدّمه شرح جملات اوّل دعاى پنجم خوانديد كه اهل دل عجايب عظمت حضرت ربّ را به دو گونه تفسير كرده‏اند: اوّل: كمال ذات، كه در سطور گذشته با كمك آيات و «نهج البلاغه» و پاره‏اى از روايات، قطره‏اى از آن درياى بى نهايت در بى‏نهايت را مشاهده كرديد. دوّم: كميّت و كيفيت آفرينش موجودات، كه هر يك دليلى بر عظمت خالق و صانع و به وجود آورنده آنهاست، كه سطور آينده اشاره‏اى به معناى دوم است. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 146 👌 دعای #پنجم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 #دعا_پنجم_1 تبیین لینک زیر https://eitaa.com/sahife2/40226 1- #عجايب_عظمت_حق‏ 7 قسمت 7 #عظمت_آفرینش‏ مقدمه 🔴 در مقدّمه شرح جملات اوّل دعاى پنجم خوانديد كه اهل دل #عجايب_عظمت_حق‏ را به دو گونه تفسير كرده‏اند: اوّل: كمال ذات، كه قبلا تحت عنوان ( #عظمت_حق_حديث #عظمت_حق_نهج_البلاغه ) با كمك آيات و «نهج البلاغه» و پاره‏اى از روايات، قطره‏اى از آن درياى بى نهايت در بى‏نهايت را مشاهده كرديد. دوّم: كميّت و كيفيت آفرينش موجودات، كه هر يك دليلى بر عظمت خالق و صانع و به وجود آورنده آنهاست، كه سطور آينده اشاره‏اى به معناى دوم است. #عظمت_آفرینش 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 154 👌 دعای #پنجم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2