1⃣امام (علیه السلام) سخنان بد و كلمات گناه‏آلود را از #فحش آغاز نموده و به پيشگاه خداوند عرض مى‏كند: و ما اجرى على لسانى من لفظه فحش. راغب در مفردات مى‏گويد: فحش و فحشا و فاحشه به هر عمل يا به هر سخنى كه بسيار قبيح و زشت باشد گفته مى‏شود. در عبارت دعا كلمه‏ ى «لسان» و كلمه ‏ى «لفظ» به كار برده شده و اين خود دلالت دارد كه مقصود امام اداى كلمات قبيح است كه شيطان به زبان دشنام گو جارى مى‏نمايد. درباره‏ى قبح فحش و بدى فحاش، روايات زيادى در كتب اخبار آمده كه پاره‏اى از آنها براى مزيد آگاهى شنوندگان محترم ذكر مى‏شود.

رسول اكرم (ص) فرموده: از جمله كسانى كه در صف بندگان بد خدا قرار دارند كسانى هستند كه مردم از مجالست با آنان كراهت دارند زيرا زبانشان آلوده به #فحش و #دشنام است. و نيز آن حضرت فرموده است: بپرهيزيد از فحش كه خداوند فحش و متظاهر به فحاشى را دوست ندارد. حضرت موسى بن جعفر فرموده: خداوند بهشت را حرام نموده بر كسانى كه داراى زبانى فحاش‏اند، حيا و آزرمشان كم است، باك ندارند از اينكه خودشان چه مى‏گويند و باك ندارند كه درباره‏ى آنان چه گفته مى‏شود.

اولياى گرامى اسلام مراقب دوستان و اصحاب خود بودند، اگر در موردى مشاهده مى‏كردند يكى از آنان به مسير باطل مى‏رود و زبانش آلوده به #فحش است تذكر مى‏دادند، او را از آن عمل ناروا كه داشت منع مى‏نمودند و به استغفار و عذرخواهى از پيشگاه حضرت بارى‏تعالى وادارش مى‏ساختند. سماعه مى‏گويد: بر امام صادق (علیه السلام) وارد شدم. حضرت بدون مقدمه به من فرمود: اى سماعه! اين چيست كه بين تو و آن كسى كه عهده‏دار امور شترهاى تو است جريان دارد، بپرهيز از اينكه فحاش باشى، بپرهيز از اينكه با فرياد حرف بزنى و اين و آن را مورد لعن خود قرار دهى. عرض كردم: به خدا قسم او به من ظلم كرده. فرمود: اگر واقعا به تو ظلم نموده است از نظر معنوى نفعى بيشتر عايدت گرديده است. فحش دادن نه از روش ماست و نه اجازه مى‏دهيم كه شيعيان ما نسبت به اين عمل گرايش يابند. تو از خداوند طلب مغفرت كن و اين عمل را تكرار منما. عرض كردم: مى‏روم، #استغفار مى‏كنم، و از اين پس به فحش خود را آلوده نمى‏نمايم.

اگر شخص بد #زبان به انسان شريفى #دشنام و سب نمايد اما او در مقابل، سكوت كند و چيزى نگويد، عملش مايه ‏ى خشنودى بارى ‏تعالى و موجب خشم شيطان است، و خداوند در مقابل سكوتش به وى اجر خواهد داد. اما اگر فحاش بد بگويد و شنونده، مقابله به مثل نمايد و #فحش او را با فحش پاسخ دهد، آن دو، مصداق اين حديث شريف خواهند بود. رسول اكرم (ص) فرموده: دو نفر كه به يكديگر دشنام مى‏گويند دو شيطان ‏اند كه به هم كمك مى‏كنند و به صورت معامله ‏ى پاياپاى فحش مبادله مى‏نمايند.

ناگفته نماند كه مسئوليت آن كس كه #فحش را آغاز نموده به مراتب سنگينتر از كسى است كه فحش را پاسخ مى‏دهد، زیرا او به وجود آورنده‏ ى اين صحنه ‏ى گناه است و اگر پاسخگو در سخنان خويش شتم نكند و در كلام از حد تجاوز ننمايد به موجب روايت، وزر او نيز به عهده‏ ى آغازكننده‏ ى دشنام خواهد بود. حضرت موسى بن جعفر عليه السلام درباره‏ى دو مردى كه به يكديگر #دشنام مى‏دادند فرمود: آن كس كه فحش را آغاز نموده ظالمتر است، گناه خودش و گناه شخص مقابلش به عهده‏ى اوست در صورتى كه شخص مقابل در كلام خود تعدى و تجاوز نكرده باشد.